Ο Μεγάλος Χάννος – ΙΙ

«Χάννος είμαι, χάνομαι, πέρκα είμαι, πιάνομαι, γύλος είμαι, σε γελώ και το δόλωμα χαλώ»

Αγαπητέ Δημήτρη,

Τελικά, θα πρέπει να σου επιβάλουν επιτηρητή για να σε προσέχει. Μόνος σου δεν μπορείς και ο περίγυρος σου εργάζεται επιμελώς για να σου φορτώσει όσα μπορούν να ξεφορτώσουν από την δική τους πλάτη. Είναι λυπηρό να εκμεταλλεύονται ιδιαίτερες συνθήκες και καταστάσεις προσωπικής και άλλης φύσεως για να εξυπηρετήσουν κομματικά και προσωπικά συμφέροντα. Αν και αργά, προσπάθησε έστω και τώρα να προστατεύσεις το πρόσωπό σου. Ακόμα και ο χάννος γνωρίζει βασικές μεθόδους αυτοπροστασίας.

Ο Ιερός Αριθμός 18

Υποθέτω θα έχετε όλοι προσέξει ότι μπαίνουμε πλέον σε μια άλλη διάσταση. Μια διάσταση που θα μας οδηγήσει σε καλύτερες μέρες, μακριά από τις κακοτοπιές που η μοίρα και η ηλιθιότητά μας μας έφερε. Κάπου, όπου θα νοιώθουμε αλλά και θα φαινόμαστε πλέον, χαρούμενοι και ευτυχείς. Οπως δηλαδή μας αξίζει, εμάς τους εκλεκτούς, που οι Θεοί και οι μοίρες μας εθέσπισαν στο τόπο τούτο, τον ευάερον και ευήλιον, ήτοι, τουτέστιν, δηλαδή, στον ομφαλόν της γης:

Στη διάσταση του Δεκαοκτώ! 

Ουδεμία, βεβαίως, σχέση, έχει η διάσταση ετούτη με τις δεκαοκτούρες, τα κουραστικά αυτά πετούμενα που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ το βράδυ και που όταν επιτέλους καταφέρω να κοιμηθώ, με ξυπνούν με την μονότονη και κουραστική επωδόν, "δέκα-οκτώ, δέκα-οκτώ, δέκα-οκτώ, και πάει λέγοντας.

Το μέλλον μας, λοιπόν, έγκειται στον αριθμό 18 (δεκαοκτώ, γιατί οι τράπεζες ζητούν να γράφουμε τους αριθμούς ολογράφως). Ναι, φίλοι μου, στον αριθμό 18!

Πως και γιατί; Απλά τα πράγματα:

Είναι τώρα μερικές εβδομάδες που ότι σημαντικό πάει να γίνει, εξαρτάται από τον αριθμό 18. 

- Το 18% των μετοχών της Τράπεζας Κύπρου που ανήκει στους τέως μετόχους της Λαϊκής Τράπεζας.

- Τα 18 παραρτήματα του Συνεργατικού Κινήματος που θα παραμείνουν μετά τις Τροικανές μεταρρυθμίσεις.

- Τα 18, πιθανότατα, νέα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Κύπρου που θα εκπροσωπούν τους νέους, Ρώσους και μη, μετόχους.

- Στις 18 του μηνός, είναι πιθανόν να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις από το νυν Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Κύπρου

- Τα 18 ευρώ που εμείναν στον τραπεζικό μου λογαριασμό, μετά πού πλήρωσα τα χρέη στο μπακάλη.

- 18 ναν οι μέρες σας, που λαλούσιν, ( ο λόγος το ´χει, να μην παρεξηγούμαστε). 

Ετσι, λοιπόν, όλα πλέον αλλάζουνε (κι όλα τα ίδια μένουν) αλλά θα είναι είτε 18 φορές καλύτερα είτε 18 φορές χειρότερα. Μικρή η διαφορά και ολίγον με ενδιαφέρει.

Ας αναλύσουμε, όμως, αυτόν τον τρομακτικόν αριθμό, το 18. 

- Αποτελείται από το δέκα και το οκτώ, δυό από τους αριθμούς της δεκάδας από την οποία απαρτίζονται και όλοι οι άλλοι αριθμοί. Είναι ένας ευγενής αριθμός, κάθ´ ότι αποτελείται από δύο άρτιους αριθμούς, ο ένας μάλιστα, το οκτώ, είναι αρτιάρτιος αφού και το μισό του είναι άρτιο.

- Το δέκα είναι ιερός αριθμός αφού δέκα είναι οι εντολές του Κυρίου, δέκα μέρες μετά την ανάσταση του Υιού του Θεού εμφανίστηκε το Αγιο Πνεύμα, και πολλά άλλα. Δεν ειναι της ώρας να τα απαριθμήσω, θα σας κουράσω. Έχετε σίγουρα αντιληφθεί την ιερότητα του θέματος.

-Μα και το οκτώ είναι ιερός αριθμός, γιατί σε αντίθεση με τον αντίχρηστο που συμβολίζεται με τρεις εξάρες (666), ο Ιησούς συμβολίζεται με τρεις οκτάρες (888). Ενίοτε συμβολίζεται και με τρεις εννιάρες (999) αλλά εδώ, τώρα, μας βολεύουν οι τρεις οκτάρες.

Ιερά πράγματα, λοιπόν. Και από κάθε-τι ιερό, δεν μπορεί να απουσιάζει ο πανιερώτατος, ο Άγιος τούτος εκλεκτός του Θεού καθώς και του 6% του ποιμνίου του ( κάθ´ ότι άπαντες πρόβατα εισίν). Που αφού κατάλαβε τί συμβαίνει, έκαμε 18 παρακλήσεις προς τον Κύριο και έλαβε 18 φορές επιβεβαίωση ότι θα πρέπει να εκπροσωπήσει όχι μόνο το 18% των νυν μετόχων της Τράπεζας Κύπρου που ανήκουν στους τέως καταθέτες της Λαϊκής Τράπεζας αλλά και των υπολοίπων νυν μετόχων αυτής. Καλοσύνη του! Τουλάχιστον για να επιτελέσει θητεία 18 μηνών (ή και 18 χρόνων, αυτά είναι λεπτομέρειες για τον παμπονηρότατον). 

Ετοιμαστείτε, φίλοι μου. Το πολύ σε 18 τέρμινα, όλα μας τα δεινά θα είναι παρελθόν. 

ΥΓ. (1) Εντελώς συμπτωματικά, μόλις με έχουν πληροφορήσει ότι η θητεία στο στρατό θα είναι και αυτή 18μηνη. Ερευνάται επίσης πληροφορείται που θέλει τις ομάδες ποδόσφαιρου πρώτης κατηγορίας να γίνονται 18 (για να είναι δυνατή η συμμετοχή της Ανόρθωσης και στον επόμενο χρόνο).

ΥΓ. (2) Έγκειρες πληροφορίες επιβεβαιώνουν ότι οι προκαταβολές που δέχεται από τούδε και στο εξής η θυγατέρα του πρώην διοικητή της κεντρικής Τράπεζας κ. Χριστοδούλου θα είναι πλέον για 18 οκτώ χρόνια και όχι 10 όπως ήταν μέχρι σήμερον.

- Άτε, δεκαοκτώ τζαι πόψε!

  

Διθαλάσσου

Είναι Αύγουστος και είναι κατάλληλος καιρός να ξαναδιαβάσουμε την ποιητική συλλογή "Διθαλάσσου" του Νίκου Νικολάου - Χατζημιχαήλ. Μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη στο www.dithalassou.blogspot.com

Όταν πάρεις στα χέρια σου την συλλογή ποιημάτων του Νίκου Νικολάου – Χατζημιχαήλ με τον τίτλο «Διθαλάσσου» (*),  θα θυμηθείς τι είναι το καλό βιβλίο. Θα θυμηθείς τον καιρό που χάιδευες και μύριζες ηδονικά ένα υπέροχο βιβλίο προτού αρχίσεις,  με κατάλληλο χαρτοκόπτη, να σκίζεις με περισσή προσοχή τις σελίδες του, οριζοντίως και καθέτως. Αφού θαυμάσεις τον περίτεχνο ρόδακα που κοσμεί το εξώφυλλο μαζί με το σγαρτίλι και περάσεις με άνεση και προσμονή τις πρώτες άδειες σελίδες, ένα μπλε χρώμα σε πλημυρίζει, αυτό το χρώμα που σου θυμίζει την θάλασσα της Καρπασίας αλλά και το χρώμα από τα ξωπόρτια της. Για όσους τα θυμούνται…

Η συλλογή των ποιημάτων, δεν είναι μεγάλη. Είναι όμως αρκετή  για να χωρέσει τα αρώματα και τα χρώματα της Καρπασίας, τα κελαιδίσματα των πουλιών της, τους ανθρώπους της, τα δάση με τους αόρατους και τα πεύκα, αυτά τα πεύκα που με τον Κάρβα Άνεμο ευλαβικά γονατίζουν, πάντοτε ατενίζοντας βορειοανατολικά, εκεί που είναι το μοναστήρι του Αγίου της.

Γεννημένος στο Βασίλι της Καρπασίας ο Νίκος, μια αναπνοή από την Κανακαριά και τα ξακουστά ψηφιδωτά της, μας βάζει στο τιμόνι ενός τρακτέρ και μας ξεναγεί σε μέρη γνωστά και αγαπημένα, της μικρής πατρίδας, της Καρπασίας.

Μα και την Αμμόχωστο χωράει το βιβλίο του αγαπητού Νίκου, με την θάλασσα, την χρυσή αμμουδιά της, την καμήλα, τα δελφίνια του δημόσιου κήπου, την Σαλαμίνα και τα άλογα του άρχοντα της. Στο τέλος του βιβλίου, οι Σημειώσεις, ένας επιπλέον θησαυρός, αναπόσπαστο μέρος της σπουδαίας αυτής ποιητικής συλλογής.

Διαβάστε δείγματα:

ΑΟΡΑΤΟΣ

Εδώ γεννήθηκα

Σ’ αυτήν εδώ την άκρη τραγουδώ

Ανάμεσα σε δυο πέλαγα

Αείφυλλος, αόρατος μοσχοβολώ

Κι απλώνω τα κλωνάρια μου στον Κάρβα

Και τους άλλους ανέμους που φυσούν.

Κι ο ήλιος που βλέπει από ψηλά

Κοντοστέκεται για λίγο

Και μ’ απορία με ρωτά

Ποιός σ'  έμαθα να τραγουδάς γλυκά

Τις ουράνιες τούτες νότες;

Κι εγώ του απαντώ απλά

Βρίσκω γοργόνες τζιαι φιλώ τες.

ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Αυτό εδώ, το κτήριο με τους κίονες

   και τις πέντε του καμάρες

Που βλέπει στη θάλασσα του νότου

Είναι το σπίτι που γεννήθηκα

Είναι το σπίτι που γεννήθηκε ο πατέρας
Είναι το σπίτι που γεννήθηκε ο παππούς.

Αυτό εδώ το δέντρο το ψηλό είναι μια μαυρομάτα

Κι αν κοιτάξετε προσεχτικά  μέσα στις φυλλωσιές του

Θα δείτε μια μικρή ακατοίκητη φωλιά

Που έφτιαξαν με τέχνη και αγάπη δυο σγαρτίλια.

Απ’ εδώ ξεκινήστε με τρακτέρ

Ή με αγροτικό αυτοκίνητο

Ή με τον νου

Ή ακόμα με το Google Earth

Και στο σημείο Ύψιλον σαν φτάσετε

   -έτσι το λέγαμε γιατί έμοιαζε με το γράμμα-

Θα δείτε πως ένα μικρό δρομάκι ξεχωρίζει

Παράνομα εισέρχεται στον διπλανό αγρό

Και σε μεγάλης χαρουπιάς τον ίσκιο χάνεται.

Απ’ εκεί τρέχαμε γρήγορα στη θάλασσα

Αφού τρυπώναμε για λίγο πρώτα

Σε μιας αιωνόβιας σκινιάς τη δροσερή σκιά

Γιατί τα πόδια έκαιγε η πυρωμένη άμμος.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Πες πορτοκάλι ...

Και το δελφίνι θα τιναχτεί ψηλά

Μέσ’ από τα γαλανά νερά της λίμνης

Θ’ αναστατώσει τον παπαγάλο του κήπου

Θα ξεσηκώσει τα σπουργίτια στους ευκαλύπτους

Θα ξαφνιάσει του γυμνασίου τους μικρούς μαθητές

Θα τη σηκώσει επάνω στ' ανοικτά φτερά της μνήμης

Και θα πετάξει για να τη φέρει στου νού  την πύλη

Με ολόχρυσες κορδέλες ν’ανεμίζουν

Με το φόρεμά της το θαλασσί

Με το μυρωμένο μαγιάτικό στεφάνι της

Μ’ ένα πορτοκάλι στο ένα χέρι

Κι ένα καράβι στο άλλο

Όπως την άφησες

Απαράλλαχτη.

Ή, αρκεί να πεις τ’ όνομά της

Και να θαυμάσεις με πόση χάρη

Μέσ’ από την άμμο που είναι χωσμένη

Η πόλη θα ξεπροβάλει ξανανιωμένη

Στης χαλκοφόρου το στερέωμα

Να ξαναλάμψει.

(*) Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ, «Διθαλάσσου», ποιήματα, Κάρβας Εκδόσεις, ISBN 978-9963-7433-0-8

Δείτε επίσης: http://bloglogios.blogspot.com

Αύγουστος, πάλι!

O "Αύγουστος" επαναλαμβάνεται! Ξανά!!!

Αύγουστος

_________

Αύγουστος μπήκε κι είν’ ζεστός,

θα σκάνε τα τζιτζίκια.

Στη θάλασσα πάμε, εμπρός,

πούχει αμμουδιά και φύκια.

Κάνω βουτιά στα στήθη της,

βαθιά, αφού ‘μαι δύτης.

Θυμήθηκε τα ήθη της,

κι’ έφταιξε ο Ελύτης.

Στα «ρώ», της λέω, με θυμούς,

μύριζε τ’ αρμυρίκια,

μ’ αυτή μου ρίχνει αχινούς,

κι έξι μικρά χαλίκια.

Τι τα ‘θελα, το άπορο,

με τέτοιο τρελοβάπορο,

με τάραξε στις καρπαζιές,

μου ‘ριξε και δυο τρεις τσιμπιές,

μα με την τρίτη, την βαριά,

είδα τ’ αστέρι του Βοριά,

μα και τον πανδαμάτορα,

τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!