Thursday 31 July 2008

Υπάρχει Ελπίδα - Βοηθήστε


Το συνταγματικό δικαστήριο της Τουρκίας με την απόφαση που πήρε να μην προχωρήσει με το κλείσιμο του κυβερνώντος κόμματος εξυπηρετεί και την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης του κυπριακού προβλήματος.

Πιστεύω ότι η πλειοψηφία τόσον των ελληνοκυπρίων όσον και των τουρκοκυπρίων επιθυμεί να ζήση ξανά μαζί, σ΄ ένα ομόσπονδο κράτος, με ειρήνη και ασφάλεια όπου είναι αναπόφευκτο να ευημερήσουν.

Απομένουν κάποια προβλήματα που θεωρώ πολύ σημαντικά. Αυτά εστιάζονται στην δράση εθνικιστικών και άλλων εξτρεμιστικών στοιχείων και στις δυο πλευρές. Δεν εισηγούμαι καθόλου πως αυτά τα άτομα και ομάδες δεν πρέπει να εκφράζουν τις απόψεις των και να εκθέτουν τα διάφορα επιχειρήματα τους. Έχω όμως την γνώμη πως αν και μειοψηφία ακούγονται περισσότερο από την πλειοψηφία γιατί ενεργούν οργανωμένα, προσχεδιασμένα και με καθημερινές φωνές προσπαθούν να πείσουν κι’ άλλους, περισσότερο όσους για οποιονδήποτε λόγο δείχνουν μια αδιαφορία για το τι μέλλει γενέσθαι στην Κύπρο, πως καλύτερη λύση είναι είτε η μονιμοποίηση της ντε φάκτο κατάστασης είτε και η ντε γιούρε διχοτόμηση. Είναι γι΄ αυτό τον λόγο που επιβάλλεται να δυναμώσουν οι φωνές που επιζητούν την λύση και την ειρηνική συμβίωση. Κυρίως οι κυβερνώντες άλλα και όσοι υποστηρίζουν τις προσπάθειες λύσεις, θα πρέπει να δυναμώσουν τις φωνές τους και να ενημερώνουν συνεχώς το κόσμο και στις δυο πλευρές για τις βασικές πτυχές της αναμενόμενης λύσης. Θα πρέπει πρωτίστως να ενημερωθεί ο κόσμος για το τι εστί ομοσπονδία, πως λειτουργεί σε γενική μορφή και πως αναμένεται να λειτουργήσει και στη περίπτωση της Κύπρου. Επίσης, να γίνεται συνεχής ενημέρωση για την πορεία των συνομιλιών και για τις τυχόν δυσκολίες που κατά την πορεία είναι δυνατό να υπάρξουν.

Ήταν πιστεύω το μεγαλύτερο, αν και κατά την γνώμη μου ηθελημένο, λάθος η παντελής έλλειψη ενημέρωσης από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις προς τον λαό για το τι συμφωνήθηκε από τους ηγέτες των δυο κοινοτήτων, ότι δηλαδή η λύση θα είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και να εξηγήσουν πως λειτουργεί αυτή η λύση, με λεπτομέρειες ώστε να γίνει κατανοητή από όλους.

Επιβάλλεται, λοιπόν, τώρα, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, τα συμφωνούντα κόμματα, οργανώσεις, κινήματα καθώς και προσωπικότητες αλλά και ο κάθε ένας που πιστεύει στην ορθότητα τούτης της θέσης, να βοηθήσουν την τελευταία ίσως προσπάθεια λύσης και συγχρόνως να βομβαρδίσουν τον λαό με ενημέρωση ώστε να μπορεί μόνος του να αντιληφθεί την αναγκαιότητα της ειρηνικής συμβίωση μέσα στα πλαίσια μιας συμφωνημένης λύσης.

Προτρέπω όσους συμφωνούν να αρχίσουν συστηματική ενημέρωση του κόσμου. Δεν είναι αργά. Υπάρχει χρόνος, υπάρχει ελπίδα.

Monday 21 July 2008

Ο Υδροφορέας, του Ευρωφορέα, τον Λαθροφορέα, ώ Τριφυλλοφορέα!

=== ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ===
Έκτακτη Είδηση - 28 Ιουλίου 2008, εντάυθα


Ο γνωστός πλοικτήτης και μέγας ευεργέτης κ. Μιχ. Ιωαννίδης εδήλωσε ότι με το συμβόλαιο μεταφοράς νερού η εταιρεία του θα υποστεί οικονομικές απώλειες. Το έπραξε όμως ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ που τόσο πολύ υποφέρει.

Θα ακολουθήσει σχετικό διάγγελμα προς τον ταλανιζόμενο Κυπριακό Λαό.

ΥΓ. Δεν μας χέζεις ρε Ιωαννίδη!

---------------





Καλέ, που πάτε με τον αγωγό μας; Φέρτε τον πίσω, ανάγωγοι!









΄Εγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι η αργοπορία εκφόρτωσης του ελλαδικού νερού στον Υδροφορέα της Γερμασόγειας είναι σκόπιμος και μάλιστα γίνεται κατόπιν οδηγιών του υπουργείου γεωργίας. Έχουν ληφθεί υπ’ όψιν σχετικές εισηγήσεις εμπειρογνωμόνων που εισηγήθηκαν εμποτισμό του υδροφορέα με την μέθοδο των σταγόνων, πρώτον για καλύτερη απορρόφηση από τις υπόγειες πηγές και δεύτερο για την αποφυγή σπατάλης νερού με μια βίαιη έκχυση του. Το τελευταίο επιβεβαιώθηκε και από τον ιδιοκτήτη των πλοίων κ. Μιχ. Ιωαννίδη ο οποίος προτίθεται να προβεί σε διάγγελμα προς τον Κυπριακό λαό (το δεύτερο του διάγγελμα κατά τους τελευταίους 3 μήνες) όπου θα εξηγεί τους λόγους που καθιστούσαν αναγκαία την πιο πάνω διαδικασία καθώς και τους λόγους που επέβαλλαν προσωρινά συσκότιση πληροφοριών επί του θέματος.


Έγινε επίσης γνωστό ότι ο κυπριακός λαός δια του υπουργείου γεωργίας και της αρχής ανάπτυξης υδάτων, ευγνωμονώντας τον πιο πάνω πλοιοκτήτη για την εθνική του ευεργεσία, θα αρχίσει αμέσως ενέργειες για εμπλουτισμό του Ευρωφορέα του κ. Μιχ. Ιωαννίδη με άμεση και βίαιη εκταμίευση χρημάτων από ειδικά κρατικά ταμεία και προ παντός με την καταβολή μπόνους αρκετών χιλιάδων ευρώ για την άνευ προηγουμένου σώφρονα πράξη του και για την οποίαν ο κυπριακός λαός θα τον ευγνωμονεί εσαεί. Εικάζεται ότι μια υπερμεγέθης προτομή του κ. Μιχ. Ιωαννίδη θα στηθεί σε περίοπτο θέση παρά την πηγή νερού στο Μουτουλλά ή στο Πεδουλά.



Πληροφορίες που φέρουν το υπουργείο γεωργίας σε συνεργασία με τον κ. Μιχ. Ιωαννίδη να προβαίνουν σε ενοικίαση στόλου ελικοπτέρων για ρίψη ελλαδικού νερού από τα τάνκερς στη περιοχή της Στράκκας για εμπλουτισμό του Λαθροφορέα της περιοχής ελέγχονται ως ανακριβείς.



Εν τω μεταξύ, έχουν ήδη αρχίσει οι ανακοινωθείσες εργασίες από τον πλοιοκτήτη κ. Μιχ. Ιωαννίδη για εμπλουτισμό και του Τριφυλλοφορέα Λευκωσίας με ευρωσταγόνες. Αναμένεται να συμπληρωθούν περί τον ερχόμενο Μάιο οπότε όσοι ζήσουν θα φαν τριφύλλι.

Tuesday 15 July 2008

Μαλαματένια λόγια









Μαλαματένια λόγια δεν ακούς. Οι χιλιοειπωμένες λέξεις έχουν πια χάσει την σημασία τους. Όχι γιατί πέρασε πολύς καιρός, αλλά γιατί αυτοί που τις έλεγαν τόσα χρόνια τους έδιναν μια δική τους, άκρως υποκειμενική σημασία. Στην αρχή, ο κόσμος τις άκουε και ενθουσιαζόταν ή οργιζόταν, ανάλογα με το τι ήθελε να πετύχει λέγοντας τες αυτός που τις έλεγε και τι καταλάμβαινε αυτός που τις άκουγε. Ήταν οι εποχές της ακατάπαυστης ρητορείας, των μεγάλων «ηγετών» (σε εισαγωγικά, χωρίς μη), των μπαλκονιών και της μεγάλης αφέλειας.

Μετά από κάποια χρόνια άρχισε η ροή πληροφοριών και η δημοσίευση άγνωστων για τους πολλούς γεγονότων. Τότε, όσοι είχαν αυτιά να ακούσουν, μάτια για να διαβάσουν και προ παντός ανοικτό και ανήσυχο μυαλό, κατάλαβαν. Ή μάλλον, αντιλήφθησαν για πρώτη φορά την κοροϊδία και την ψευδαίσθηση μέσα στην οποία για τόσα χρόνια ζούσαν. Μερικοί λένε και την άνευ σημασίας φράση «μα εγώ το έλεγα πάντα»! Προς τι; Γιατί δεν το είπαν τότε; Φοβόντουσαν; Δεν ήταν σίγουροι ότι όσα πίστευαν ήταν πράγματι σωστά;

Είμαι ακόμα γεμάτος απορίες. Απορίες που είχα από τότε που πρωτοξεφύλλισα την πρώτη εφημερίδα και άρχισα να παρακολουθώ τα πολιτικά, αθλητικά και άλλα δρώμενα ανελλιπώς. Ευτυχώς, αυτό το κουσούρι δεν το έχω πια. Μπούχτισα! Για πολλές από τις απορίες μου έχω βρει εξηγήσεις που με ικανοποιούν αλλά που δεν με αφήνουν ακόμα να καταλάβω γιατί τα πράγματα έγιναν όπως έγιναν η γιατί άνθρωποι ενήργησαν όπως ενήργησαν Ευτυχώς, μπορώ να καταλάβω γιατί εγώ ενήργησα όπως ενήργησα σε στιγμές σημαντικές για μένα.

Με τον Σ. και άλλους φίλους βγήκαμε το βράδυ του Σαββάτου. Άμα ήσουν στα δεκαεννιά, καλοκαίρι στην Αμμόχωστο, τότε, περνούσες καλά. Κυριακή πρωί, με πρόσκαιρη παρέα, στη θάλασσα. Το μεσημέρι φαγητό οι τέσσερις μας στο εστιατόριο του αρχαιολογικού χώρου της Σαλαμίνας και μετά για καφέ στη Κώμα του Γιαλού. Το βράδυ, μέχρι αργά, στα συνηθισμένα στέκια. Λέγαμε πως βαρεθήκαμε το στρατό και τα τετριμμένα, ανυπομονούσαμε να τελειώσει αυτή η ανόητη υποχρέωση και να φύγουμε για σπουδές στο εξωτερικό, αυτός στην Αγγλία κι’ εγώ στην Ιταλία. Περάσαμε μια ωραία βραδιά, κοιμηθήκαμε αργά και ξυπνήσαμε πολύ νωρίς, Δευτέρα 15 Ιουλίου για τα πόστα μας.

Συναντηθήκαμε ξανά την επομένη Τετάρτη. Είχε μάθει πού βρισκόμουνα και μια που είχε περισσότερη άνεση κινήσεων, πέρασε να με δει. Μιλήσαμε για λίγο άλλα δεν προγραμματίσαμε τίποτα. Αυτά πού ακούω, μου λεει, δεν είναι καλά. Και όλα τριγύρω είναι χάλια, δεν ξέρει κανείς τι κάνει. Να ελπίζουμε να μην μας έλθει κανένα κακό.

Δεν καταφέραμε να βρεθούμε ξανά, στις 22 του ίδιου μήνα σκοτώθηκε, το έμαθα την μεθεπόμενη.

Γιατί σκοτώθηκε;

Και μην τολμήσει κανείς να μου πει για αριστερούς και δεξιούς γιατί δεν θα πάρω.

Thursday 10 July 2008

Αμετροέπεια





Επαναλάβετε μετά από μένα:

- Νε-ρά-κι,

πέστε το ξανά,

- Νε-ρά-κι,

Μπράβο-μπράβο, καταφέρατε να πείτε το νερό νεράκι! Και εις ανώτερα.

Με τον καιρό θα μπορέσετε ίσως να καταλάβετε και την σημασία που έχει για την διατήρηση της ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Ας αρχίσουμε με το τι συνέβη κάποτε σ’ ένα νησί που το λένε Κύπρος. Μπορείτε να το δείτε στο χάρτη, είναι ένα ομόσπονδο κράτος στην Ανατολική Μεσόγειο, μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης με πληθυσμό διακόσες πενήντα χιλιάδες. Κάποτε στο νησί υπήρχαν γύρω στο ένα εκατομμύριο κάτοικοι αλλά οι περισσότεροι μετανάστευσαν σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, κυρίως τις παραδουνάβιες όπου υπάρχει ακόμα νερό.

Οι κάτοικοι της Κύπρου, κατάφερναν πάντοτε να επιβιώνουν χωρίς λεφτά και χωρίς νερό. Όλα τα χρήματα που χρειάζονταν ή νόμιζαν πως χρειάζονταν, τα έπαιρναν δανεικά από τις τράπεζες και όλο το νερό που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν για οποιοδήποτε λόγο, είτε για τις πισίνες τους είτε για τα γήπεδα γκόλφ, το πλύσιμο των πεζοδρομίων, των αυτοκινήτων και των γαιδάρων τους, το έπαιρναν από όποια τρύπα έβγαζε νερό.

Είχαν όμως μιαν σημαντική βροχόπτωση κάθε χειμώνα χάρις στις εβδομαδιαίες δεήσεις που έκαμνε ο μέγας αρχιερέας. Ως που μια μέρα, ο μέγας αρχιερέας, επειδή φορολόγησε η κυβέρνηση τα έσοδα από τις επιχειρήσεις του σε ξενοδοχεία, μεταλλεία, τράπεζες, κτήματα, κ.α., τα μάζεψε όλα κι’ έφυγε για το Μονακό όπου κανείς δεν του ενοχλούσε την περιουσία. Η μόνη προυπόθεση που του έθεσε το πριγκηπάτο ήταν να παρευρίσκεται κάθε χρόνο στο γκραν-πρι του Μονακό και να παίζει τουλάχιστο μια φορά την βδομάδα στο τοπικό καζίνο φορώντας την μεγάλη του στολή και υπογράφοντας τις τραπεζικές επιταγές, όταν έχανε, με κόκκινο μελάνι.

Το χριστεπώνυμο τότε πλήρωμα της εκκλησίας, πρωτοστατούντων των καλογριών και καλογήρων που ήδη διοικούσαν τα πλείστα χρηματοοικονομικά ιδρύματα του νησιού, αφού ναύλωσε αεροσκάφη από την Emirates, δημιούργησε αερογέφυρα που μετέφερε περί τις επτακόσιες χιλιάδες κατοίκους στο Μονακό, το Λιχτενστάιν, τον Άγιο Μαρίνο και τις Ανδόρες. Α! Ξέχασα να σας πω, ότι μόλις δημιουργήθηκε το ομόσπονδο κυπριακό κράτος, όσοι φοβόντουσαν ότι οι συγκάτοικοι τους της άλλης εθνότητας και θρησκείας, θα τους έπαιρναν μέρος της περιουσίας τους σε φόρους, αφού θα μετείχαν κι’ αυτοί της διακυβέρνησης του νέου κράτους, άρα και του γραφείου είσπραξης φόρων, αποφάσισαν σιγά-σιγά και ταπεινά, να χρισθούν κληρικοί ή να γίνουν καλογριές και καλόγηροι, με αυξημένα, εννοείται δικαιώματα που απορρέουν από τον νέο και βελτιωμένο μοναστικό κώδικα συμπεριφοράς. Γέμισε τότε η Κύπρος με Άγιες Τράπεζες, Άγια Χρηματιστήρια, Άγια Καμπαρέ, Καφέ, Εστιατόρια, Αγιο-εγκεκριμένους λογιστές και δικηγόρους και Πανάγιους βουλευτές. Απ’ εκεί, μετά την ομαδική μετανάστευση, ξαπλώθηκαν σ΄ όλη την Ευρώπη, γι’ αυτό και σήμερα οι κάτοικοι της Ευρώπης μόλις δουν Κύπριο του αρχίζουν τις χριστοπαναγίες.

Στο νησί έμειναν μόνο όσοι την είχαν πολύ βαθιά την διάτρησή τους και μπορούσαν να αντλούν νερό, όπως κατάφερναν κάποτε να αντλούν ψήφους από τους βαθιά γηρασμένους και από τους βαθιά πλούσιους. Αυτό αποτελούσε εκπλήρωση των μακροχρόνιων σκοπών και στόχων του βαθέος κυπριακού κράτους που επί χρόνια ποδηγετήτο από την συγκεκριμένη όμάδα, στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζαν ο εκ τράκκας λαθροβιών Άσσος Δόπουλος μετά της οικογενείας του, τους κουμπάρους, συγγενείς και άλλους σφογκοκωλάριους και οι οποίοι είχαν σαν κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα την υπεροψία, αλαζονεία, μεγαλομανία και προ παντός την αμετροέπεια.

Monday 7 July 2008

Το κολοκάσιν εν να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει







Ανταν τζι’αρκέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζαι φυσούσαν, εφόρτωσεν μιαν κοφίνα κολοκάσι τζι’ επήεν εις την Σύγκρασην. Φτάνοντας στο χωρκόν, επέζεψεν έσσω του φίλου του το Χασάνη. Η γεναίκα του άμαν τον είδεν νάρκεται τζαι να κουβαλά τζαι το κολοκάσιν, έβαλεν τον τζι΄έκατστεν στον ηλιακόν, έκαμεν του καβέν τζι’ εβούρησεν να φωνάξη τ’ άντρα της. Τζιείνος έμεινεν μόνος του τζι΄επερίμενεν. Αμμά έν τζ΄άντεχεν τζαι πολλά δίχα να κάμνει τα κεβεσεκλίκια του. Όπως τον δκιάολον που άμαν έν είσιεν δουλειές έκαμνεν άλλα πράματα...

Ώς που νάρτουν έσσω ο Χασάνης με την γεναίκα του, έβκαλεν το κολοκάσι που την κοφίνα, έχωσεν το μες το δισάτσιιν του γαδάρου, τζαι γιόμωσεν την κοφίνα πέτρες. Εσσιέπασεν την με μιάν σακκούλα τζιάφηκεν πόξω έναν μάππον κολοκάσιν που τον έβαλεν μές την κοφίνα, πουπάνω που την σακκούλλαν.

Ο Χασάνης, πρώτα-πρώτα εφίλησεν του το σιέριν τζι΄είπεν του καλοσώρισες μάστρε-Φιλιππό, ήντα καλός αέρας σε φέρνει στο χωρκό μας; Έν τζαι περίμενεν να του απαντήση, έφερεν όλόισια την κολοκούαν με το ζούκκι τζι΄εγέμωσεν δκυό καντίλλες ξύσιηλες. Ύστερις, ένεψεν της Αισιές να ρκέψη να φέρνει μεζεκλίκια να τσιμπήσουν.

Άμαν εφάαν τζι’ είπιαν καλά-καλά, λαλεί του ο μάστρε-Φιλιππό, ρέ Χασάνη, τζείν το κολοκάσιν που μου πεψες προχτές στο Τρίκωμο επαττάλεψεν. Αλόπως έν έβαλες με τον παπάν με τον χότζια να του δκαιβάσουν, τζι΄ως που να το φέρει ο μισταρκός σου έσσω μου εγένικεν ούλλον πέτρα! Ίσια-ίσια που εκατάφερα τζαι γλύτωσα έναν μάππον, εφώναξα άξιππα τον παπα-Ιωάννην τζι΄εβλόησεν τον τζι’ έφερα τον να σου τον δείξω. Το άλλον ούλλον εγένηκεν πέτρα τζι΄εν εψήννετουν. Έβαλα το μές την κοφίνα τζι’ εφερα το να του κάμεις τίποτε γιατί έτσι πούναι, έν φελά.

Αμάν καίσιην, μάστρε-Φιλιππό, ήνταν πον τούτον το κακό που πάθαμεν; Γλύωρα ρά Αισιέ, α που να σ΄εχω στον θεόν μ' αγκαλεμένην που με ξυνέρισες με τες πελλάρες σου, φωναξε σου του χότζια να φωνάξω τζαι γιώ του παπά πέρκει κάμουν τίποτε γιατί ήντα μούτρα έν νάχουμεν να δούμεν κατάμματα τον μάστρε-Φιλιππό ξανά; Τζι’ ούλον μας το μάλιν αν γρειαστεί εν να το δώκουμεν του παπά τζαι του χότζια για να βλοήσουν τες πέτρες να ξαναγενούν κολοκάσιν. Που να πάμεν να σταθούμεν, ήντα μούτρα εν νάχουμεν, γλύωρα αντάκωνε τζι έν έχουμεν ώραν.

- Μέν φοάσαι μάστρε-Φιλιππό, έν να το κάμουμεν κολοκάσιν πάλε, τζι’ εν να σου το φέρω γιώ με το κτηνό μου ύστερις στο Τρίκωμο. Λάμνε να χαρείς έσσω σου, γιατί έτσι ρεζιλίκκι πού παθα, τζαι να σ’ έχω δαμαί να σε θωρώ τζιά ν’ αντρέπουμε περίτου έν το σώννω. Λάμνε, να χαρείς, τζι΄αλληξανά έτσι χαττάν εν τον παθαίννω, πρώτα εν να μου το βλοά ο παπάς τζι ο χότζια, τζι΄ύστερις εν να σου φέρνω το κολοκάσι.

Το κολοκάσιν εν να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει, γιατί σσιέπει το που τ’ άψη ο Θεός μας!