Friday 5 August 2011

Προς τον επόμενο ε/κ πρόεδρο (επανάληψη)

Επαναλαμβάνω το μάθημά μου για να το μάθω καλύτερα.

 Sunday, 15 May 2011

Προς τον επόμενο ε/κ πρόεδρο

 
Κύριε/Κυρία,

Από τον καιρό που ήμουν στο δημοτικό σχολείο, έμαθα από σπουδαίους δασκάλους και δασκάλες αρκετά χρήσιμα πράγματα που ακόμα σημαδεύουν τις σκέψεις και τις ενέργειές μου. Όπως, για παράδειγμα, τις φράσεις ‘τα αυτονόητα παραλείπονται’, ‘λίγα λόγια και καλά’, ‘το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν’ και πολλά άλλα. Όμως, παρόλο που αυτά τα λίγα που θα πω είναι ή τουλάχιστο θα έπρεπε να είναι, αυτονόητα, θα τα πω.

-          Η τουρκία είναι μεγάλη χώρα, με αρκετή επιρροή στα γεωπολιτικά τεκταινόμενα της περιοχής μας αλλά και ευρύτερα. Η πολιτικοστρατιωτική της δύναμη συνεχώς αναβαθμίζεται. Πολύ σύντομα δεν θα έχει την ανάγκη να ζητά κάτι από την ΕΕ και οι συζητήσεις της με την ΕΕ θα είναι πλέον ετεροβαρείς, με την τουρκία να έχει τον δεσπόζοντα λόγο.
-          Το κυπριακό κράτος αποδυναμώνεται και συνεχώς χάνει την πολιτική του αξιοπιστία. Δεν πιστεύω να είναι πολλοί ακόμα που πιστεύουν πως η ανθρωπότης σύσσωμη, κάθε πρωί που ξυπνά, σκέφτεται πώς θα βρει τον δικαιότερο τρόπο για να λύσει το κυπριακό πρόβλημα. (Επειδή, βέβαια, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και όλοι θέλουν να μας το αποκαταστήσουν, χωρίς βεβαίως, να χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς κάτι, αφού εκείνοι είναι που έχουν την υποχρέωση).
-          Έχουμε σαν ε/κ απολέσει μέχρι τώρα αρκετές ευκαιρίες επίλυσης του κυπριακού. Σ’ όλες τις περιπτώσεις υπερίσχυσαν διάφορα άλλα συμφέροντα, ποτέ το κοινό συμφέρον. Κι ας μην το ξέρουμε όλοι, κι ας μην το καταλαβαίνουμε οι περισσότεροι. Αυτό, όμως που όλοι βλέπουμε, που όλοι λέμε στις φιλικές μας συζητήσεις είναι πως χρόνο με το χρόνο η θέση μας χειροτερεύει. Ποιος δεν έχει πει την φράση ‘κάθε πέρσι και καλύτερα’!
-          Τι περιμένουμε λοιπόν; Να αποδυναμωθεί τόσο η τουρκία που να είμαστε σε θέση να της επιβάλουμε αυτό που θέλουμε; (Τι είναι που θέλουμε είναι, βεβαίως, άλλο ερώτημα). Ή μήπως να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να είναι όλα όπως ήταν στις 19 Ιουλίου του 74.
Ο κ. χριστόφιας δεν πιστεύω ότι είναι σε θέση να βάλει τα πράγματα σε καλύτερη θέση. Έχει χάσει κάθε δύναμη από τότε που άρχισε να κουβαλά τσιμέντο. Γι αυτό απευθύνω τα πιο πάνω στον/στην επόμενο/η πρόεδρο της κ.δ. και εισηγούμαι: Ανοίξτε τα μάτια και τ’ αυτιά σας, δείτε γύρω σας και συζητάτε επιτέλους σοβαρά και αξιόπιστα.

Thursday 4 August 2011

Μαθητευόμενοι Μάγοι (επανάληψη)

Το κείμενο που ακολουθεί αναδημοσιεύεται, αφού το επιβάλλουν (και πάλιν) οι καιροί.


Thursday, 25 November 2010


Μαθητευόμενοι Μάγοι

Με κίνδυνο να γίνω κουραστικός, επαναλαμβάνω αυτό που λέω τουλάχιστον μία φορά κάθε χρόνο, ότι δηλαδή, στην Κύπρο έχουμε, ακόμα, μαθητευόμενους πολιτικούς (μόνο μαθητευόμενους). Οι οποίοι, όπως και οι μαθητευόμενοι μάγοι, ξέρουν ν’ ανάβουν φωτιές αλλά δεν ξέρουν πως να τις σβήνουν.

 Κατά την ατελεύτητη διάρκεια της μαθητείας τους, η οποία γίνεται πάντοτε στις πλάτες κτηνών και ανθρώπων οποιασδήποτε ράτσας (εδώ είναι ίσως η μοναδική περίπτωση που δεν διακρίνεται ίχνος ρατσισμού) ο κάθε ένας των πολιτικών κάνει και το δικό του μοναδικό σόλο, όπως ακριβώς εκτελούν σόλο οι μουσικοί μιας μπάντας τζαζ στη διάρκεια μιας παράστασης. Θυμάστε, φαντάζομαι, τα ανεπανάληπτα σολάκια του κ. Πιττοκοπίτη καθώς και τα πιο πρόσφατα του κ. Κουλία. Όμως, για να μην παρεξηγηθώ, τέτοια, ίσως και καλύτερα σολάκια εκτελέσθηκαν κατά καιρούς και εκτελούνται καθημερινά από πολιτικούς (η λέξη ‘μαθητευόμενοι’ παραλείπεται ως ευκόλως εννοούμενη) ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού.

Τώρα, είναι ο καιρός ενός μεγάλου σόλο από τον κ. Χριστόφια που βάλθηκε να τα μάθει όλα σε μια θητεία. Από μαθηματικά (συμπεριλαμβανομένης της διαίρεσης), σε αγγλικά, οικονομικά, ακόμα και αθλητικά. Για να μην είναι μόνος στην τάξη, έχει φροντίσει να περιστοιχίζεται από πολλούς άλλους φιλόδοξους μαθητές. Άλλος μαθαίνει οικονομικά, άλλος νομικά, άλλος πολιτιστικά και πάει λέγοντας. Και για να μαθαίνουν καλύτερα αλλά και για να έχουν μια σωστή καθοδήγηση, τρεις φορές την εβδομάδα (μπορεί και περισσότερες) κάνουν όλοι μαζί φροντιστήριο. Όταν μάλιστα δεν έχει τον χρόνο να ασχοληθεί με κάποιο θέμα, αφήνει τους φροντιστές να το αναλάβουν.

Και ενώ αυτοί μαθαίνουνε, εμείς παθαίνουμε.

Είναι γι’ αυτό που στηρίζω τις προσπάθειες του κ. Φανιέρου να μάθει και αυτός την τέχνη. Μπορεί να μάθει καλύτερα, ποιος μπορεί να ξέρει; Είμαι σίγουρος ότι ξέρει  τουλάχιστον πολύ καλά να μοιράζει σε δκυό γάρους άσιερον.

Όχι τις κουρτίνες


Αγαπητέ Δημήτρη,

Όταν το μπουρδέλο δεν πάει καλά, δεν αλλάζεις τις κουρτίνες αλλά τις πουτάνες.

Tuesday 2 August 2011

Επιδοτημένη Βλακεία.


Χρειαζόμαστε τους ήρωες, μας είναι αδιαμφισβήτητα αναγκαίοι. Όπως είναι αναγκαίο ένας πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του να αναφέρεται στον Μακάριο όποτε θέλει να προσδώσει ιδιαίτερο κύρος στα λεγόμενά του. Έτσι, όταν δεν έχουμε φρέσκους ήρωες, τους φτιάχνουμε. Χωρίς πολλά κύριε-ελέησον, απλώς με την βλακεία μας. Ποιους να πιάσεις, ποιους ν’ αφήσεις. Τους ευφάνταστους και εσαεί μαθητευόμενους πολιτικούς μας, τους αναγνωρισμένους για την υψηλή ευφυία τους στρατιωτικούς μας ή μήπως τους αρρωστημένα φανατικούς οπαδούς πολιτικών ή ποδοσφαιρικών ομάδων; Λέω να μην κάνουμε διακρίσεις, αυτό άλλωστε απαγορεύεται ρητώς από τη Ε.Ε. και να αναφερόμαστε γενικώς σε ‘κράτος’ όπου κατοικούν υπαρκτοί βλάκες. Όχι μυθολογικά όντα, αλλά βλάκες, χωρίς μυαλό, με φτερά όπως του μέρμηγκα άλλα φανταχτερά σαν του παγωνιού, με περικεφαλαία κόκκινη σαν του κόκορα και με ουρά γαιδάρου (χωρίς αυτιά γαιδάρου γιατί αν είχαμε, κάτι θ’ ακούγαμε) και μ’ ένα κεφάλι τόσο μικρό που αποδεδειγμένα δεν χωρεί σ’ αυτό ούτε ένα δράμι μυαλού.

Και να σκεφτείτε πως όλη αυτή την βλακεία, την επιδοτούμε. Με χρήματα, με ιδρώτα και προ παντός με ζωές συνανθρώπων μας, κατά τακτά διαστήματα, λες και πρέπει μ’ αυτό να πληρώσουμε τον μινώταυρο που συντηρούμε ευλαβικά μέσα στο σπίτι μας και που δεν μας περνά από το μυαλό πως αν τον διώχναμε, αν τον σκοτώναμε, αν τον βγάζαμε από την μνήμη μας θα μπορούσαμε να ζήσουμε καλύτερα.

Άραγε, υπάρχει ελπίς;

Εγώ, δεν πρόκειται να απαντήσω. Δυό τσιγάρα δρόμο η ζωή, πόσες εκρήξεις ν’ αντέξει κανείς; Ας ασχοληθεί μ’ αυτό η επιστήμη.


Monday 1 August 2011

Ο "Αύγουστος" επαναλαμβάνεται. Ξανά!


Είτε το θέλετε είτε όχι, ο "Αύγουστος" επαναλαμβάνεται! Ξανά, γι ακόμα μια χρονία!


Αύγουστος
_________

Αύγουστος μπήκε κι είν’ ζεστός,
θα σκάνε τα τζιτζίκια.
Στη θάλασσα πάμε, εμπρός,
πούχει αμμουδιά και φύκια.

Κάνω βουτιά στα στήθη της,
βαθιά, αφού ‘μαι δύτης.
Θυμήθηκε τα ήθη της,
κι’ έφταιξε ο Ελύτης.

Στα «ρώ», της λέω, με θυμούς,
μύριζε τ’ αρμυρίκια,
μ’ αυτή μου ρίχνει αχινούς,
κι έξι μικρά χαλίκια.

Τι τα ‘θελα, το άπορο,
με τέτοιο τρελοβάπορο,
με τάραξε στις καρπαζιές,
μου ‘ριξε και δυο τρεις τσιμπιές,
μα με την τρίτη, την βαριά,
είδα τ’ αστέρι του Βοριά,
μα και τον πανδαμάτορα,
τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!