Wednesday 19 December 2012

Αποτελεσματικότης



Αυτή τη φορά δεν θα μου ξεφύγει. Έχω λάβει τα μέτρα μου χωρίς να αφήσω περιθώρια διαφυγής. Θα κάτσω στη πολυθρόνα κρατώντας την πλαστική και εύκαμπτη μυγοσκοτώστρα μήκους σαράντα πέντε εκατοστών και με το που θα περάσει από κοντά μου σε απόσταση βολής, θα της αστράψω ένα περιποιημένο, αποτελεσματικό και θανατηφόρο κτύπημα που θα την στείλει στον αγύριστο. Αν όμως, παρά την επιμελή εκτέλεση της προσχεδιασμένης ενέργειας, δεν πέσει από την πρώτη τότε θα προχωρήσω στο σχέδιο Β, δηλαδή θα σηκωθώ από τον καναπέ και θα την κυνηγήσω έχοντας στο δεξί χέρι την προαναφερθείσα μυγοσκοτώστρα και στο αριστερό χέρι την διπλωμένη σε οκτώ μέρη χθεσινή εφημερίδα και αφού την απομονώσω σε ένα από τους πολλούς τοίχους, θα της την αστράψω ξανά, με το ίδιο πάθος και δύναμη. Ε, πού θα πάει; Θα την πετύχω, δεν θα την πετύχω; Μα και αν ακόμα δεν την αποτελειώσω ούτε και αυτή την φορά έστω και αν εν των μεταξύ οι κινήσεις μου είναι δυνατόν να αποτελειώσουν και δυο-τρία διακοσμητικά μπιμπελό ή ακόμα και το κινέζικο βάζο της θείας μου, θα προχωρήσω στο επόμενο στάδιο ή σχέδιο αν επιθυμείτε, που δεν υπάρχει περίπτωση να αστοχήσει. Παρά ταύτα, εκτελουμένου και αυτού του πειράματος και αποτυγχάνοντος, θα καταρτίσω έτερο, πιο καλό από το προηγούμενο του οποίου η αποτελεσματικότητα δεν πρέπει να αμφισβητείται και το οποίο σίγουρα θα την αφήσει στο τόπο. Τα πλάνα μου, παρεμπιπτόντως, είναι απεριόριστα, ων ουκ έστιν αριθμός.  Η περίπτωση να μου ξεφύγει θα πρέπει δια παντός και τελεσιδίκως να αποκλείεται. Διότι, και αν ακόμα οιαδήποτε από τις πιο πάνω ή ακόμα και αν όλες οι προαναφερθείσες στρατηγικές δεν αποδώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα αποταθώ στην τρόικα. Και τότε, η καταδίκη της θα είναι εξασφαλισμένη. Όχι παίζουμε!

Monday 17 December 2012

Αλληλεγγύη



Διαβάστε βιβλία φέτος, και συνεχίστε να διαβάζετε. Διαβάστε κυρίως παραμύθια, σαν αυτό με τον φτωχό εργάτη που το αφεντικό του κάθε Χριστούγεννα του έκανε δώρο ένα κόκορα ή το άλλο με την οικογένεια που προτίμησε να καλέσει για φαγητό την Αγάπη αντί τον Πλούτο ή την Ευτυχία, και άλλα πολλά. Γυρίστε πίσω την θύμηση σας, ειδικά οι μεγαλύτεροι, σε καιρούς που υπήρχαν ηθικές αξίες, συμπόνια, αλληλεγγύη, φιλανθρωπία. Σε καιρούς που ενώ πολλοί υπέφεραν από στερήσεις υπήρχε μεγαλύτερη ευτυχία και ηρεμία στις ψυχές των ανθρώπων. Και όταν καθαρίσετε και γυαλίσετε την σκέψη σας, προχωρήστε κάνοντας κάτι για τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν.  Μειώστε τον αριθμό και την χρηματική αξία των όποιων δώρων έχετε αποφασίσει να κάνετε σε αγαπημένα σας πρόσωπα και δώστε κάτι σε είδος ή σε χρήματα σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα, σ’ ένα ίδρυμα που μεριμνά για παιδιά ή μεγάλους που έχουν ανάγκη. Ή ακόμα, βάλτε ένα πακέτο με τρόφιμα, χωρίς να σας αντιληφθούν, έξω από την πόρτα μιας οικογένειας που ξέρετε πως τα χρειάζεται. Για να νοιώσετε κι εσείς Άνθρωποι.

Friday 7 December 2012

Περπατήστε στο δάσος χωρίς φόβο:






Δεν υπάρχουν λύκοι πια.

Σημ: Το ανωτέρω έργο αποτελεί συνδυασμό των φωτογραφικών ανικανοτήτων του γράφοντος μαζί με εξάρσεις αφαιρετικής τέχνης, λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής,  που με την απρόσμενη αστοχία ενός παλιού ηλεκτρονικού υπολογιστή προσπαθούν να αποδώσουν την αχλή των ημερών.

Monday 26 November 2012

Ο Αβέρκιος και το Κούρεμα του Χρέους


Ο Αβέρκιος ήταν ένας πρωτοποριακός πλανόδιος πωλητής παραδοσιακών εδεσμάτων στην Αμμόχωστο και το κέντρο των δραστηριοτήτων του ευρίσκετο πέριξ του Α’ Γυμνασίου Αμμοχώστου. Το τετράτροχο καρότσι του ήταν ανοικτό, χωρίς πλευρικά στηρίγματα, στρωμένο με λευκές λαδόκολλες πάνω στις οποίες τοποθετούσε τις τσίγκινες κούππες με τις κούπες, τα πουρέκια με αναρή ή με κιμά, και κατά καιρούς και άλλες παραδοσιακές λιχουδιές.  Ο μεγαλύτερος όγκος των πωλήσεων του διεξαγόταν κατά την διάρκεια των διαλλειμάτων και πρωτίστως του μεγάλου πρωινού διαλλείματος, γύρω στις 10 το πρωί αλλά και κατά το μεσημέρι όταν σχολνούσαν οι μαθητές.

Το πρωτοποριακό που εφήρμοσε ο Αβέρκιος εκείνα τα χρόνια  ήταν η πώληση με πίστωση, βερεσιέ, σε αντίθεση με τους άλλους εμπόρους της εποχής που αναρτούσαν στα υποστατικά τους την γνωστή φωτογραφία του ‘ο πωλών επί πιστώσει και ο πωλών τοις μετρητής’ και δεν ήθελαν να ακούσουν για βερεσιέ. Έτσι, οι περισσότερες πωλήσεις του γινόντουσαν επί πιστώσει, τόσον γιατί οι πιο πολλοί δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν όσον και για την ευχέρειαν των συναλλαγών μια που το διάλειμμα δεν διαρκούσε πολύ, η πολυπληθής πελατεία θα έπρεπε να εξυπηρετηθεί τάχιστα και αυτό δεν προνοούσε την είσπραξη λεφτών και απόδοση των ρέστων. Τα χρωστούμενα καταχωρούντο από τον Αβέρκιο πάνω στις λευκές λαδόκολλες που κάλυπταν το καρότσι, με στυλό ή μολύβι. Πολλές φορές και από τον ίδιο τον αγοραστή που ήξερε σε ποιο σημείο στο καρότσι βρισκόταν η δική του μερίδα την οποίαν συμπλήρωνε κάθε φορά που αγόραζε κάτι.

Για την είσπραξη των χρωστούμενων η μέθοδος ήτο και πάλι απλή: αν του έδινες λεφτά, όσα του έδινες ήσαν αρκετά και σε διέγραφε από την λαδόκολλα. Πολύ λίγοι όμως ξοφλούσαν όλα τα χρωστούμενα, συνήθως του έδιναν ένα ποσό έναντι του χρέους και αν έβρισκε πού ήταν γραμμένη η μερίδα σου, τα αφαιρούσε από τον λογαριασμό διαφορετικά εθεωρείτο ότι τον ξόφλησες. Αν περνούσες από δίπλα και σε έβλεπε, σού φώναζε να περάσεις για να πληρώσεις, αν ήθελες, γιατί ο Αβέρκιος ποτέ δεν πίεζε για τέτοια θέματα την αξιόπιστη πελατεία του. Οι περισσότεροι όμως, ξεχνούσαν να περάσουν από μπροστά του όταν δεν ήτο ώρα αιχμής οπότε θα είχε ο Αβέρκιος τον χρόνο να εισπράξει. Έτσι, τα περισσότερα χρωστούμενα παρέμεναν πάνω στις λαδόκολλες.

Κατά καιρούς, σε ανύποπτο χρόνο, κυρίως τα απογεύματα, κάποιοι που περνούσαν τρέχοντας δίπλα από το καρότσι, άρπαζαν τις λευκές λαδόκολλες που πλέον είχαν οτιδήποτε άλλο χρώμα από το λευκό, και τις έσκιζαν τρέχοντας, αναποδογυρίζοντας συγχρόνως και τις κούππες που ήσαν πια άδεις.

Με αυτό τον τρόπο επερχόταν ένα ‘κούρεμα’ των χρεών προς των Αβέρκιο της τάξεως του σχεδόν εκατόν τοις εκατόν. Τότε ο Αβέρκιος έπαιρνε το καρότσι και έφευγε για το σπίτι περνώντας γενεές δεκατέσσερις τους δράστες, όχι τόσο για τα χρωστούμενα που θα έχανε αλλά για την αναστάτωση και τους μπελάδες που το έβαζαν. Την άλλη μέρα ο Αβέρκιος ήταν και πάλι στημένος στο πόστο του, πιστός στο καθήκον της ‘σωστής και υγιεινής’ διατροφής των μαθητών, με καινούργιες, λευκές λαδόκολλες. Μέχρι το επόμενο κούρεμα.



Wednesday 21 November 2012

Έφυγε η Τρόικα. Γιούπι!


Με τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών αμέσως μετά από την σημερινή σπουδαία συνεδρία, ανακουφίστηκα. Αν και δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για κανένα από τα θέματα που συζητήθηκαν, έμαθα ότι:-

- Η συζήτηση αφορούσε τα μέτρα που ζητά η τρόικα να πάρουμε για να δεχθεί να μας δανείσει λεφτά.

- Κανείς από όσους μίλησαν δεν κατάλαβε τι ελέχθη στην συνεδρία γι αυτό ζήτησαν να τους δοθούν τα λεχθέντα εγγράφως.

- Βρισκόμαστε (για ακόμα μια φορά!) σε εξαιρετικά κρίσιμή κατάσταση (ή καμπή, αν θέλετε).

- Δεν γνωρίζει κανείς αν υπάρχει και ποιο είναι το σχέδιο δράσης ή αδράνειας της κυβέρνησης.

- Δεν υπάρχουν άλλα λεφτά στα ταμεία και θα πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες εξεύρεσης τοιούτων δια της επαιτείας.

- Το φυσικό μας αέριο είναι πια παρελθόν. Μας το έχουν εξαργυρώσει σε κουπανιστό.

- Θα δουλεύω (και θα με δουλεύουν) τουλάχιστο μέχρι τα 67 μου χρόνια (άξιος που ννα ζήσει) και θα παίρνω αρκετή σύνταξη για να πληρώνω τους καφέδες μου.

- Η τρόικα έφυγε και κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναγυρίσει.

Από χρόνου μας βλέπω να ξανά-μετρούμε σελινούδκια καθότι το ευρώ θα ενταχθεί εις την σφαίρα του παρελθόντος.

Με τις υγείες μας.