Thursday 29 May 2008

Κόκορας ή Γαίδαρος;

Ανοίξτε τ’ αφτιά σας όλοι και ακούστε με προσοχή. Ελάλησεν ο ευρο-κόκορας κ. Συλλούρης μετά την συνάντησή του με τον πρόεδρο και είπε:

«Η βασική μας διαφορά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι ότι αυτά που είναι στο χαρτί της δήλωσης δεν τα ερμηνεύουμε μόνο εμείς, τα ερμηνεύουν και οι ξένοι, αντικειμενικοί και μη αντικειμενικοί, εχθρικοί ή ακόμα και η ίδια η Τουρκία...Άρα οι ανησυχίες μας συνεχίζουν να υπάρχουν...»

Ολέ! Κτυπάτε καμπάνες, ρίξτε τα τείχη να περάσει στην πόλη η μεγαλύτερη διάνοια των τελευταίων αιώνων. Ο οποίος, αγαπητοί μου, ανακάλυψε όλα τα τεκταινόμενα, και ξεσκέπασε όλους τους αγράμματους που ούτε μια ανακοίνωση δεν μπορούν να διαβάσουν. Και ναι, μας το είπε ξεκάθαρα και σταράτα με στεντόρεια φωνή, (τώρα να πω γαιδάρου ή κόκορα, δεν είμαι σίγουρος) πως ότι γράφει το χαρτί ΔΕΝ θα το ερμηνεύσουμε μόνο εμείς αλλά και άλλοι και μάλιστα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κατά τις έγκυρες πληροφορίες του κ. Συλλούρη, αυτά να τα ερμηνεύσει και ο εχθρός! Αλλά εσείς όλοι, αγράμματα κωθώνια, ούτε που το πήρατε χαμπάρι, μόνο περιμένατε να λαλήσει ο μεγάλος ευρο-κόκορας για να σας ανοίξει τα μάτια. Είμαι πια σίγουρος πως μια απ’ αυτές τις μέρες, ο μέγας διανοούμενος κ. Συλλούρης θα ανακαλύψει και την Τασσινόπηττα. (προσέξτε τα δύο σίγμα, δεν είναι τυχαία).

Monday 26 May 2008

Περί κοκόρων

Ο κόκορας είναι πτηνό που ίσως κάποτε, όταν ζούσε στη κόκορα-λαντ, να είχε πολύ μυαλό, αλλά όχι πλέον. Βλέπετε, όταν παλαιότερα εξελίχθη σε τετραπέρατο ον, άρχισε να απλοποιεί την ζωή του και την απλοποίησε σε τέτοιο βαθμό που δεν του ήταν πια χρήσιμο τοοόσο πολύ μυαλό. Έτσι, η φύση περιόρισε το μέγεθος του κεφαλιού του τόσο, μόλις που να χωράει ένα κουκούτσι μυαλό. Μη ψάξετε σε εγκυκλοπαίδειες και επιστημονικά συγγράμματα για να επαληθεύσετε όσα σας λεω, αρκεστείτε στα γραπτά μου.

Αυτά συνέβαιναν την τότε μακρινή εποχή. Τι να συμβαίνει άραγε στην σημερινή κόκορα-λαντ; Να σας εξηγήσω αμέσως. Κατ’ αρχήν, όπως κάθε πρωί, λαλούν τα κοκόρια. Κάπου-κάπου, λαλεί και κανένας Γιάννης, ή ο Συλλούρης.

Κατά το μεσημέρι, ο αρχι-παπάς, ελάλησε και με στόμφο εκατό κοκόρων είπε: Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στο πρόεδρο της δημοκρατίας να παρακάθεται σε συνομιλίες και να συζητά συνταγματικά θέματα με τον Ταλάτ αφού δεν είναι δικηγόρος εγνωσμένου κύρους; Και συνεχίζει, πώς είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στο πρόεδρο της δημοκρατίας να παρακάθεται σε συνομιλίες και να συζητά στρατιωτικά θέματα με τον Ταλάτ αφού δεν είναι μέγας στρατιωτικός και σε πολέμους δεν έχει ανδραγαθήσει; Αυτά είναι σοβαρά πράγματα, δεν μπορούμε να αφήνουμε τον κάθε μας πρόεδρο να καταβαραθρώνει (η λέξη δική του) το μεγάλο μας πρόβλημα με την ασχετοσύνη του. Πρέπει να λαλούμε καθημερινά για να μας ακούει και να συμμορφώνεται.

Ας αρχίσουμε λοιπόν, κατά τον μέγα αρχι-παπακόκορα, να ενημερώνουμε κάθε κότα, κάθε κοτούλα, κάθε κοκόρι αλλά και κάθε πετεινό για την ανάγκη να ακούσουμε με πολλή προσοχή και να ενεργήσουμε σύμφωνα με τα όσα ο μέγας πατριώτης, μέγας δικηγόρος, μέγας στρατιωτικός, μέγας συνομωσιολόγος, ο μέγας Κόκκορας (προσέξτε παρακαλώ τα δύο κάπα στο όνομα, δεν είναι τυχαία) μας κράζει από την γύστη του να πράξουμε.

Το δε κοκκοράκι, κι-κι-ρι-κι-κίιι...!

«... και βγαίνει ο μέγας τράγος, ο πρωταγωνιστής, μ’ ένα πριόνι στο χέρι...».

Σας θυμίζει κάτι; Α, μπα, σύμπτωση!

Sunday 25 May 2008

Ας είναι καλά τα λεφτά


Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Την εποχή που πολλοί γεύονταν τους καρπούς του τουρισμού και του πλούτου, αυτός ήταν υποχρεωμένος να βοηθά τον μεροκαματιάρη πατέρα του στην μικρή του επιχείρηση. Πάσκιζε ο πατέρας να θρέψει την πολυμελή οικογένεια και να ξεχρεώσει το σπιτάκι που έκτισε γι’ αυτήν, με τα σίδερα της κατασκευής να εξέχουν στην ταράτσα, έτοιμα για το κτίσιμο του σπιτιού της κόρης από πάνω, όταν ερχόταν η ώρα.

Ήταν όμως πολύ καλός μαθητής και ο πατέρας ήταν αποφασισμένος να τον στείλει για σπουδές στην Αγγλία όπου είχε στενούς συγγενείς που ήλπιζε πως θα βοηθούσαν και τον γιό του με κάποιο τρόπο. Ήταν και ο μεγαλύτερος του γιος ήδη εκεί όπου δούλευε στο μανάβικο του από χρόνια εγκατεστημένου στο Λονδίνο αδελφού του.

Διαπρέπει όπως αναμενόταν και στο πανεπιστήμιο αν και αναγκασμένος να δουλεύει συγχρόνως στο εστιατόριο του πιο μακρινού θείου. Η εισβολή στη Κύπρο τον βρίσκει στο στάδιο που ετοιμαζόταν να αρχίσει μεταπτυχιακές σπουδές. Αγωνία και φόβος έγιναν οι μόνιμοι του συγκάτοικοι εκείνες τις δύσκολες μέρες μέχρις ότου έμαθε πως όλη η οικογένεια ήταν καλά. Αναγκάστηκαν βέβαια να εγκαταλείψουν το σπίτι τους μαζί με άλλες διακόσιες περίπου χιλιάδες ομοιοπαθείς άλλα ήταν τουλάχιστον καλά, φιλοξενούμενοι από συγγενείς σε άλλη πόλη.

Με την βοήθεια του θείου και του μεγαλύτερου αδελφού, τελειώνει με άριστα την μεταπτυχιακή εκπαίδευση και χωρίς χρονοτριβή επαναπατρίζεται και εργοδοτείται από μια μεγάλη εταιρεία. Γρήγορα στρώνεται στη σκληρή δουλειά και αρχίζει να βοηθά όπως μπορεί τους γονείς και τα μικρότερα του αδέλφια που ήταν σειρά τους τώρα να φύγουν για σπουδές με την γνωστή στην οικογένεια μέθοδο της συσχέτισης των σπουδών με δουλειά σε κάποιο συγγενή στο Λονδίνο.

Γρήγορα γίνονται γνωστές οι επαγγελματικές του ικανότητες και άλλες εταιρείες τον κυνηγούν να δουλέψει μαζί τους με περισσότερα λεφτά. Μετακινείτε σε μια απ’ αυτές όπου σύντομα αναλαμβάνει μια από τις διευθυντικές θέσεις. Συγχρόνως, προσπαθεί να ανασυντάξει και την προσωπική του ζωή που είχε σχεδόν ξεχάσει τόσα χρόνια. Ξαναβρίσκει παλιούς φίλους και γνωρίζει καινούργιους, κτίζει σχέσεις και φιλίες που βασίζονται σε αλληλοκατανόηση και αλληλοβοήθεια. Τέτοιοι φίλοι του ήταν πολύ χρήσιμοι και για την εξέλιξη της καριέρας του και είναι με αυτό το τρόπο που κατάφερε να βρει και τις διάφορες δουλειές, την μια καλύτερη από την άλλη, που στα λίγα χρόνια που άρχισε να δουλεύει τον είχαν ήδη καταξιώσει στο επάγγελμα του.

Και τότε γίνεται το κάτι που αλλάζει την ζωή του. Μια διαπροσωπική διαφορά τον αναγκάζει να διαλέξει ποιόν από τους εργοδότες του θα ακολουθήσει μετά από τον εταιρικό χωρισμό. Διαλέγει, όπως εκ των υστέρων τα πράγματα έδειξαν, το καλύτερο άλογο. Τότε ήταν που στρώθηκε στην δουλειά νυχθημερόν. Ούτε σαββατοκύριακα ούτε γιορτές και ούτε βράδια βεβαίως δεν είχε πια ελεύθερα. Άρχισε όμως να παίρνει αυτό που πάντα αποζητούσε, πολλά λεφτά. Γιατί αυτό είχε βάλει σαν στόχο και είχε σαν όνειρο τις δύσκολες μέρες των νεανικών του χρόνων.

Το συνοικέσιο απεδείχθη και αυτό προσοδοφόρο. Εδώ θα πρέπει να μιλάμε και για αγάπη, αλληλοκατανόηση και αλληλοεκτίμηση, τιμιότητα στη συζυγική σχέση και τα τοιαύτα, όμως ας τα αφήσουμε για την ώρα γιατί έχουν ήδη εισχωρήσει στη ζωή του ήρωα μας τα μικρόβια της σημερινής κυπριακής κοινωνίας, δηλαδή το εύκολο κέρδος, η σπουδαιότητα των υψηλών γνωριμιών, οι φιλίες με πρόσωπα που του είναι χρήσιμα και φυσικά η απομάκρυνση από τους παλιούς φίλους και γνωστούς που τον βοηθούσαν όταν τους είχε κάποτε ανάγκη, σαν φίλοι και χωρίς καμιά ιδιοτέλεια.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η περιουσία του αυξάνεται με αλματώδη πρόοδο και έχει αποκτήσει μια οικογένεια που τον αγαπά αλλά και τον φοβάται και συνεχίζει όταν του επιτρέπει η δουλειά, στην οποία εξακολουθεί να αφιερώνει τον περισσότερο του χρόνο, να βλέπει τους φίλους που έχουν πια σημασία γι’ αυτόν λόγω της κοινωνικής και οικονομικής τους θέσης. Αυτά όμως έχουν και τα αρνητικά τους που όχι μόνο τα γνωρίζει σαν πολύ έξυπνο άτομο που είναι αλλά και τα εμπιστεύεται σε κανένα παλιό φίλο όταν η τύχη τον φέρει κοντά, που είναι η απρόσωπη του και πολλές φορές απαξιωτική συμπεριφορά προς φίλους, συνεργάτες και γνωστούς που παλιά έβλεπε με πιο ανθρώπινο μάτι.

Είναι όμως τώρα ικανοποιημένος γιατί έχει αποκτήσει πολλά λεφτά !

Wednesday 21 May 2008

Φωτιά στα μυαλά τους


Άναψα για λίγο την τηλεόραση προχθές το μεσημέρι και εμφανίστηκε μπροστά μου ο κ. Συλούρης λέγοντας με στόμφο 100 προφητών που νήστευαν για 100 χρόνια πως πολύ σύντομα, δέν θα μιλούμε για την συμφωνία της 8ης Ιουλίου αλλα για την συμφωνία της 23ης Μαρτίου. Και καθώς το έλεγε, ο κάθε πατριώτης αισθανόταν ένα ρίγος άνευ προηγουμένου. Και όλοι οι άλλοι, οι προδότες, τρέχαν να κρυφθούν απο την ντροπή τους. Άλλαξα αμέσως κανάλι και παρακολούθησα μια μοναδική κατα τους παρουσιαστές του προγράμματος συνέντευξη του δευτέρου συζύγου της εθνικής μας σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ομολογώ όμως πως δεν ξέφυγα απο το ρίγος και την ντροπή γιατί όντως πέρασε πριν μερες απο το μυαλό μου η ίδια σκέψη που είχε και ο κ. Συλούρης. Και δεν πρόλαβα ρε παιδί μου να το πώ πρώτος να γίνω κι’ εγώ σπουδαίος πολιτικός.

Αυτά είναι αγαπητοί μου τα μεγάλα πολιτικά μυαλά που διαθέτουμε. Και για να μήν περεξηγηθώ, δεν εννοώ μόνο τον κ. Συλλούρη αλλά τους πλείστους των Κυπρίων πολιτικών και πολιτικολόγων που θα συνεχίζουν για πολύ ακόμα να είναι μαθητευόμενοι. Κάποιος καλός φίλος, μου λέει πάντα ότι οι πολιτικοί μας είναι όπως τους μαθητευόμενους μάγους που ξέρουν να ανάβουν φωτιές αλλά δεν ξέρουν πως να τις σβύνουν. Πολύ φοβούμαι όμως ότι οι περισσότεροι δεν εχουν ακόμα μάθει να ανάβουν φωτιές. Οι μόνες φωτιές που ανάβουν είναι στα μυαλά τους.

Monday 19 May 2008

Μεθυστικό Χωριό

















Η απόλυτη απόλαυση, με τα μάτια, τη μύτη και το στόμα. Χωριό μεθυστικό αλλα χωρίς μεθυσμένους. Αν ακόμα δεν με πιστεύεις κάνε κλικ στις εικόνες. Και μετά, πάρε το αεροπλάνο, το τρένο, το πλοίο και ξεκίνα.

Saturday 3 May 2008

Καλά Κρασιά


Λοιπόν, είπαμε: Δεν Είμαι Γιατρός, γι’ αυτό, αν διαβάσετε παρακάτω κάτι που σας φαίνετε σαν ιατρική συμβουλή, αγνοήστε το ή ρωτήστε το γιατρό σας. Οι γιατροί πάντα ξέρουν καλύτερα από μας. Κι’ αν δεν ξέρουν, εμείς δεν μπορούμε να το ξέρουμε... αλλά πρέπει να τους ακούμε.

Για να κερδίζεις το καθημερινό σου τυρί και κρασί χρειάζονται θυσίες. Ναι, ναι θυσίες. Αλλά και πονηριά!

Κατ’ αρχήν, αρχίζεις την δίαιτα και διαφοροποιείς το λεξιλόγιο σου. Λέξεις ή φράσεις όπως λίπος, λιπαρά, μίλλα του σιοίρου, τυριά, βούτυρα, ψωμιά, πατάτες, όλα τα τηγανητά, σχάρας και φούρνου, αφαιρούνται. Αφαιρούνται επίσης τα κρασιά, ουίσκι, ζιβανία, μπύρες και όλα τα αλκοολούχα, οι καφέδες, όλα τα αναψυκτικά και όλα τα γλυκά.

Προστίθενται λέξεις όπως μαρούλια, αγγούρια, καρότα, αναρή ανάλατη, γιαούρτι άπαχο, κολοκύθια, μπρόκολο, κουνουπίδια βραστά, ρύζι ατμόβραστο και ψάρι στον ατμό. Προστίθενται επίσης νερό (αν έχετε), σόδα, τσάγια του βουνού και το λόγγου, μήλα, αχλάδια, μάγκο, καθημερινή ελαφρά αεροβική άσκηση και πολύ θάρρος και θέληση.

Αντέχετε ένα-ενάμιση μήνα και μετά πηγαίνετε στο χημείο για αναλύσεις αίματος. Δείχνετε τα αποτελέσματα στο γιατρό σας, αυτός εκπλήττεται ευχάριστα με τα αποτελέσματα και σας λεει, μπράβο, συνεχίστε και πάτε πολύ καλά.

Εσείς τότε, δείχνετε τα αποτελέσματα στην/τον σύζυγο και ξεκινάτε αμέσως για μια εβδομαδιαία οινική και γαστρονομική εκδρομή στο Bordeaux!

Είπαμε, να προσπαθήσουμε λιγάκι αλλά η ζωή είναι σύντομη και είναι πολλά τα κρασιά...