Thursday 27 October 2011

Το Κούρεμα

- Καλημέρα Βαγγέλη, τι μου κάνεις;
- Καλά είμαι ρε Δημητρό, να με την πίεση, το ζάχαρο, ξέρεις εσύ. Είναι κι’ η Μαιρούλα στο χωριό, πήγε να δει την μάνα της που είχε ένα εγκεφαλικό την περασμένη βδομάδα, έτσι έμεινα μόνος. Ε, να μην ερχόμουνα στο καφενείο να δω κάνα φίλο;
- Άμα δεν ήταν να λείπει η Μαιρούλα δεν θα σε βλέπαμε δηλαδή. Ούτε και στο κουρείο δεν έρχεσαι πια, καλόγερος έχεις γίνει μ’ αυτό το μαλλί.
- Θα ‘ρχόμουνα να μου κάνεις ένα περιποιημένο κούρεμα προχθές αλλά με φώναξε η μεγάλη μου η κόρη να προσέχω τον μικρό, τον Βαγγελάκη βρε, έτσι πάλι έχασα το κούρεμα. Σήμερα που έχω όλο το χρόνο είναι αργία, δεν κουρεύεις.
- Για σένα βρε και το άγιο Πάσχα πιάνω το ψαλίδι, εδώ έχω την τσάντα μου, σαν γιατρός ένα πράμα. Άμα θες, πάμε να σου ρίξω ένα περιποιημένο κουρεματάκι.
- Να πάμε, αλλά πού;
- Σπίτι σου ή στο δικό μου. Ποιανού είναι πιο κοντά;
- Πού να ξέρω, το δικό μου είν’ από τούτη την μεριά.
- Και το δικό μου απ’ εδώ είναι, δεν παίρνουμε τον δρόμο και όποιο βρούμε πρώτα να κάνουμε και το κούρεμα;
-Και δεν τον παίρνουμε, θα πούμε και τα δικά μας στο δρόμο.

- Ωραίο κηπάκο έχει τούτο το σπίτι.
- Ναι, όλα σε τούτη τη γειτονιά έχουν περιποιημένους κήπους. Να, δες εδώ, αυτό με την χουρμαδιά, σαν τις μικρές Βερσαλλίες είναι.
- Και τούτο, με τις νεραντζιές, όμορφο είναι. Είδες τέχνη ο δικός σου;
- Ά, τώρα κατάλαβα, είσαι ένας μάστορας εσύ!
- Και τούτο το κάγκελο, σωστό καλλιτέχνημα δεν είναι;
- Βέβαια, και ούτε τρίζει άμα ανοίγει.
- Για σπρώξε να δούμε.
- Εντελώς αθόρυβο, ε;
- Μπράβο, μάστορας είσαι.
- Να, ρε Βαγγέλη, σε τούτη την καρέκλα στο χώλ, μια χαρά είναι να σε κουρέψω.
- Καλά λες, κάτσε να ξεκουμπώσω λιγάκι το πουκάμισο μέχρι να βγάλεις τα ψαλίδια σου.
- Θα σου κάνω ένα κούρεμα εγώ!
-Έτσι μπράβο, κόψε και τις φαβορίτες. Και να μην βγαίνει το μαλλί πάνω από τ’ αυτί.
- Καλά, ε; Κούκλο σ’ έκανα.
- Ρε συ, Βαγγέλη, δεν είπες πως είναι στο χωριό η γυναίκα σου;
- Ναι, έτσι είπα.
- Ε, τότες ποιανή είναι η κυρία που έρχεται απ τον διάδρομο;
- Ξέρω γω; Σπίτι σου είμαστε, η γυναίκα σου θα ‘ναι.
- Πιο σπίτι μου, ρε Βαγγέλη, στο δικό σου είμαστε!
- Τι λες, μωρέ, λωλάθηκες;
- Ρε, συ, στο σπίτι σου δεν είμαστε;
- Όχι!
- Και σε ποιανού το σπίτι είμαστε τότε, ρε;
- Που να ξέρω.
- Ρε, συ, σε ξένο σπίτι κουρευτήκαμε!

Friday 21 October 2011

PapaSam


Ιδού το πρόβλημα της Ελλάδος!

Wednesday 19 October 2011

Κοιμάμαι ήσυχα

Στην πραγματικότητα, όταν κάποιος μας βλέπει με ευρυγώνιο φακό, έχουμε πολύ χάζι. Κι ας ζούμε στο χάλι και την κατάντια μας, εδώ και στην Ελλάδα.


Τα κράτη προσπαθούν με μειωμένων δυνατοτήτων και ικανοτήτων ηγέτες να επιζήσουν και όλος ο λαός, ένθεν και ένθεν, πασκίζει να περισώσει τα εισοδήματα του, τα τωρινά και τα μελλοντικά. Όλοι κλαψουρίζουν, φωνάζουν, ζητούν, απαιτούν δικαιώματα και λεφτά, λες και κάποιος τους τα χρωστάει με συμβόλαιο δεόντως χαρτοσημασμένο.

Κυρίες και κύριοι, όπως στρώσαμε, έτσι θα κοιμηθούμε.

Είναι και κάποια καλά συγχρόνως. Τα διάφορα που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια έχουν αναδείξει χαμένες και ξεχασμένες μας επιδεξιότητες και γνώσεις. Από τα χρηματιστήρια γίναμε οικονομολόγοι, θεσμικοί επενδυτές, ντήλερς, και μάθαμε το πάτωμα (στην κυριολεξία και για τα καλά). Μετά γίναμε συνταγματολόγοι, αναλογιστές και μάθαμε απ’ έξω κι ανακατωτά το διεθνές δίκαιο, τώρα και το δίκαιο της θαλάσσης. Πυροτεχνουργοί, βεβαίως, εμπειρογνώμονες στην μεταφορά, στοιβασία και συντήρηση εμπορευματοκιβωτίων καθώς και παντός πολεμικού υλικού. Προηγήθησαν γνώσεις περί αεροπλοίας και μηχανισμών ελεγχόμενης πίεσης, αυτοανάφλεξης υγροποιημένων και μη αερίων και άλλων στοιχείων. Πρόσφατα γίναμε τρυπολόγοι, αεριολόγοι, πετρελαιολόγοι και έπονται πολλά άλλα.

Τώρα ακούστε και αυτό για να κοιμάστε ήσυχοι. Οι πολιτικοοικονομικοί συσχετισμοί στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον τέτοιοι που δουλεύουν για μας χωρίς εμάς. Το Ισραήλ, η Ρωσία, Γαλλία και Αμερική, λόγω των δικών τους συμφερόντων, μας προστατεύουν πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά (με το αζημίωτο βεβαίως). Η τουρκική διπλωματία, όσο και αν σας παραξενεύει, έχει πέσει σε λάθη τακτικής τα τελευταία χρόνια, πράγμα που δεν έκανε στο παρελθόν και αυτό λόγω ανικανότητας προσώπων, πολιτικών και διπλωματών. Αυτή είναι η δική μου αυθαίρετη ερμηνεία των πραγμάτων και δεν επιθυμώ να πείσω κανένα άλλο.

Όπως πάντα, κάνω υπομονή, περπατώ, ποδηλατώ, κολυμπώ, ψαρεύω, τρώω υγιεινά (αλλά πίνω το κρασάκι μου) και δεν αναμένω τίποτα.

Monday 17 October 2011

Στο καλό!



Σήμερα: Δεν απεργούν οι άνεργοι.

--- οοο ---

Τα γυναικόπαιδα, πρώτα τα γυναικόπαιδα να μπουν στις βάρκες και μετά οι γέροι, οι ανίκανοι κι αν υπάρχει χώρος να μπουν και οι μαλάκες. Εμείς, δεν μπαίνουμε  με τίποτε στις βάρκες, θα μείνουμε τελευταίοι, γαντζωμένοι στο κατάρτι και θα βουλιάξουμε μαζί με το καράβι. Είδες ποτέ καπετάνιο να εγκαταλείπει το καράβι; Ποτέ των ποτών!

(αυλαία – χειροκρότημα παρατεταμένο από τους θεατές και το πλήθος που παρεισέφρησε)

Τα υπόλοιπα στην ίδια παράγραφο από το τέλος της προηγούμενης φράσης μέχρι και το τέλος του κειμένου, να απαλειφθούν, δηλαδή, από το «μα καπετάνιε, δεν υπάρχει πια καράβι, βούλιαξε εδώ και ώρα και μόνο εμείς μπήκαμε στην βάρκα», μέχρι και την φράση «σκάσε ρε μαλάκα, για ν’ ακουστεί το λεω, όχι για να το συζητάμε»

Friday 7 October 2011

Πρωτίστως Νομιμότητα


Θεωρώ πολύ λανθασμένη και άκρως επικίνδυνη την προσπάθεια πολλών να εντοπίσουν στο σύνταγμα και τους νόμους άρθρα και κανονισμούς που να επιτρέπουν είτε την απομάκρυνση του προέδρου από το αξίωμα του είτε την άρση της ασυλίας του. Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος έχει πρωτίστως την πολιτική και θεσμική ευθύνη για την τραγωδία στο Μαρί, όπως δυνατόν και για άλλα θέματα. Όπως συμβαίνει και συνέβαινε και προηγουμένως και εξ υπαρχής της υπάρξεως της κυπριακής δημοκρατίας, και με άλλους κρατικούς αξιωματούχους. Τούτες όμως είναι ευθύνες που αναλαμβάνονται από τον ίδιο λόγω ευθιξίας, όταν και όση υπάρχει. Ούτε με την βία ούτε με νομικές τεχνικές δεν επιτρέπεται η απομάκρυνση του προέδρου. Ισχύει βεβαίως και το ρητό «απ’ εν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του» αλλά τούτο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αυτά, για να μην ξεχνούμε πως τούτο το κράτος πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει την αυστηρώς ομιλούμενη νομιμότητα του.

Wednesday 5 October 2011

Αγαπητέ Δημήτρη: Να προτείνεις την κα. Χρυστάλλα Γιωρκάτζη

 

 
Αγαπητέ Δημήτρη,

Πάει καιρός από το τελευταίο σημείωμα που σου έστειλα. Εν τω μεταξύ, έχουν γίνει πολλά και μας έχουν μείνει πολύ λίγα. Ξεμείναμε από λεφτά, αξιοπρέπεια, εμπιστοσύνη, υπομονή και χάσαμε ανθρώπους, στο Μαρί, στα νοσοκομεία. Δεν μας παίρνει να χάσουμε κι’ άλλα. Μα πολύ φοβάμαι πως θα χάσουμε. Στο εθνικό θέμα, στην οικονομία, στη πολιτική και γενικώς παντού θα χάνουμε.

Το κόμμα σου, σου απαγορεύει να παραιτηθείς, πράγμα που όπως πιστεύω εσύ ήθελες να πράξεις αμέσως μετά την τραγωδία στο Μαρί. Τόσον για λόγους ευθιξίας όσον και για λόγους υγείας (περισσότερο).

Δημήτρη, σου το έχω πει πολλές φορές. Έχεις λάθος συμβούλους. Κι εσύ, σαν χάννος κάνεις ότι σου πουν χωρίς να σκεφτείς, χωρίς την δική σου θέληση, πολλές φορές. Όπως την εμφάνιση σου στα εγκαίνια κάποιου σωματείου το βράδυ της ημέρας που σου έδωσε ο Πόλυς το πόρισμα. Αυτό κι αν ήταν γκάφα ολκής.

Άκουσε τώρα κι εμένα, και δεν θα χάσεις. Ξέγραψε όλα όσα σου λένε από το κόμμα (αυτό, εξ’ άλλου, σ’ έχει ξεγράψει προ πολλού και σε θεωρεί αναλώσιμο υλικό που το εξυπηρετεί). Απέβαλε τον τίτλο του Προέδρου Π.Ε. (Περιορισμένης Ευθύνης) που σου έχουν κολλήσει, πες πως για λόγους εθνικού συμφέροντος, εθνικής συμφιλίωσης, και άλλα τέτοια, αναλαμβάνεις  εξ ολοκλήρου την ευθύνη για όσα έγιναν (έτσι θα ηρωοποιηθείς κι εσύ) και δέξου να γίνει μια νέα κυβέρνηση καθολικής αποδοχής. Θα σου συνιστούσα επίσης, να προτείνεις το άτομο που θα αναλάβει αυτή την κυβέρνηση. Και να προτείνεις την Κα. Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, την γενική ελεγκτή για πρόεδρο, που χαίρει καθολικής εκτίμησης και που εξ άλλου έχει προ πολλού αποδείξει πως είναι νούσιμος άνθρωπος, με ψηλό αίσθημα ευθύνης και πού κάλλιστα μπορεί να περιμαζέψει ότι περιμαζεύεται. Κάνε το και δεν θα χάσεις. Θα ξανακερδίσεις αυτό που έχασες, την αξιοπρέπεια σου. Και αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Tuesday 4 October 2011

Et tu, Brute?


Τώρα, όλοι ξέρουμε γιατί παραπονέθηκε ο πρόεδρος πως τον κερατώνουν.
Κουράγιο, καλύτερα κερατάς, παρά δαρμένος.
Κίμινο, κίμινο, κίμινο
μας παλάβωσες,
φόρτε το μαντολίνο
Πόλυ, μας σκλάβωσες.