Tuesday 22 November 2011

Αφαίρεση

Η αφηρημένη ζωγραφική, η αφηρημένη φωτογραφία και προ παντός η αφαιρετική σκέψη είναι το σωσίβιο των ημερών. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, να απομακρύνουμε από την σκέψη μας τα ορατά αντικείμενα για να μη τα μιμούμαστε ώστε να σκεφτόμαστε όσα άλλα δεν προκύπτουν από την εικόνα τους.

Πάρτε ένα παράδειγμα από την αφηρημένη τέχνη του Vassily Kandinsky.




Friday 18 November 2011

Η Θεωρία της Σχετικότητας




Με τον κύριο Αϊνστάιν δεν έχω διαφωνίες. Ας λεει ότι θέλει για το σύμπαν, αν είναι πεπερασμένο ή μη, ας κάνει τις εξισώσεις του με την μάζα και την ενέργεια και ας λεει ότι θέλει για την απεραντοσύνη της ανθρώπινης βλακείας. Τώρα, για το σωματίδιο του θεού, την αντιύλη και άλλα καινούργια που σέρνονται υπογείως στο Cern και αλλού, δεν θα εκφέρω γνώμη παρά θα αναμένω πιο ολοκληρωμένα αποτελέσματα που ίσους πάρουν και σηκώσουν όχι μόνο τον κύριο Αϊνστάιν αλλά και τον κύριο Νεύτωνα.

Θα εξηγήσω, λοιπόν, την θεωρία της σχετικότητας με απλά λόγια, προτού μας πουν ότι παύει να ισχύει.

Το θέμα είναι πολύ απλό. Όταν κάθεσαι για ένα λεπτό της ώρας πάνω σε μια αναμμένη θερμάστρα, σου φαίνεται πως έχει περάσει μια ολόκληρη ώρα μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο σου. Ενώ, όταν κάθεται στα πόδια σου μια ωραία κοπέλα για μια ολόκληρη ώρα, σου φαίνεται πως δεν έχει περάσει ούτε καν ένα λεπτό. Αυτή είναι η θεωρία της σχετικότητας και δεν σηκώνω αντιρρήσεις.

Πολλά τα παραδείγματα από την καθημερινότητα που την επιβεβαιώνουν.  Όταν π.χ. παγώνεις τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για δύο χρόνια, στους δημόσιους υπαλλήλους φαίνεται πως τους έχουν δημεύσει όλη τους την περιουσία και θα πεθάνουν στην ψάθα. Ενώ για τον κύριο Καζαμία και τον δημόσιο κορβανά, το ποσό που θα εξοικονομηθεί δεν φτάνει ούτε για τους καφέδες στις Βρυξέλλες.

Αυτά, για να μαθαίνουμε και ολίγη φυσική.

Friday 4 November 2011

Χάος


Το σύμπαν είναι ατελεύτητο και διαρκώς διογκούμενο που αενάως αυτοαντιγράφεται δημιουργώντας με copy-paste άπειρα παράλληλα σύμπαντα.

Αν ποτέ καταφέρω να μάθω σε πιο σύμπαν και πια διάσταση βρίσκομαι, θα σας πω ποιος είμαι και τι γυρεύω.

Για την ώρα, ως θεατής σε τρισδιάστατη ταινία grand-guignol, παρακολουθώ καθήμενος επί της κοινής συνισταμένης απάντων των συμπάντων, χωρίς γυαλιά, την ανεκδιήγητου κάλλους, θράσους και ανοησίας παράσταση μεγαλειώδους ελληνικής τραγωδίας που ως είθισται στα νεώτερα χρόνια, δεν αναμένεται να περιέχει ούτε ίχνος κάθαρσης, παρά μόνον απέραντη βλακεία. Και μια μεγαλοπρεπή κηδεία.

Tuesday 1 November 2011

Παπανδρέου

Σαν σήμερα πέθανε ο Γέρος της Δημοκρατίας, Γεώργιος Παπανδρέου.

Σήμερα, ο εγγονός του με το ίδιο όνομα αλλά κατά πολύ μικρότερο, κατάφερε να γεράσει τόσο πολύ την δημοκρατία που σύντομα πιθανότατα να την πεθάνει.

Δεν καταλογίζω στον Γιωργάκη όλη την ευθύνη για την κατάντια της Ελλάδας, ευθύνη έχουν οι πλείστες κυβερνήσεις μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και οι μικροί πολιτικοί.

Καταλογίζω, όμως, στον Γιωργάκη, την τεράστια ευθύνη για τους λανθασμένους κατά συρροή χειρισμούς της τελευταίας φάσης της μεγάλης ελληνικής κρίσης και προ παντός για την μεγάλη ανοησία της προκήρυξης δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή μη, της συμφωνίας δανειοδότησης της χώρας. Εκεί, δηλαδή, που λέγαμε ότι έστω και μ’ αυτό τον τρόπο απεφεύχθη η χρεοκοπία (τυπικά μόνο γιατί στην ουσία υφίσταται), νάσου ο Γιωργάκης με την αυτοκτονική του απόφαση περί δημοψηφίσματος.

Αγαπητέ Γιωργάκη,

Όταν κανείς φθάνει στην καρδιά του προβλήματος, ο καταλληλότερος και συντομότερος τρόπος για να το ξεπεράσει είναι να το αντιμετωπίσει καθολικά, σε όλες του τις διαστάσεις και να το διαπεράσει μέχρι τέλους. Όχι να φυγομαχεί δια του δημοψηφίσματος.

Κρίμα.