Monday 27 October 2014

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου

Φύλακες των θεσμών, των αξιών και των φυλακών, φυλαχθείτε! Φυλακίζεται σήμερα ένας άμεμπτος υπερπατριώτης αγωνιστής, εκ των πρωταγωνιστών της αφύλακτης κυπριακής δημοκρατίας από ιδρύσεώς της. Που αφού έριξε τες σσιεπεδκιές του, κουτσούφλησε, τελικά, σε ρότσον που ο ίδιος έστησε, έτσι όπως στα κοκκινοχώρια στήνουν τα βερκά. Για άλλους προορίζετο ο ρότσος και άλλος τον κλώτσησε και έπεσε. Μα πώς έτσι κυρία δικαστής μου, οδηγείτε μίαν εκ των κολώνων της κυπριακής δημοκρατίας, έναν που αφού έμαθε και γράμματα, έμαθε να εκφωνεί και πανηγυρικούς κατά τας εθνικάς εορτάς, τας προς τιμή του εορτάς δηλαδή, αυτού και πολλών τόσων άλλων αγωνιστών που ευτυχώς που τους είχαμε οδηγούς και προστάτες τόσα χρόνια για να γνωρίσουμε ποια είναι τα χειρότερα ώστε να φυλαγόμαστε και να αναμένουμε ή ακόμα καλύτερα, να φτιάξουμε, εμείς, μόνοι μας τα καλύτερα. Ποιος βάζει το δάκτυλο στο βάζο με το μέλι και δεν το γλείφει; Είπε, περίπου. Και έχει δίκιο ο άνθρωπος γιατί αυτό δίδαξε, όπως  και άλλοι συναγωνιστές , αφού τούτα όλα που κερδίσαμε από τους αγώνες των είναι στην ουσία δικά τους, δικό τους τσιφλίκι του καθενός και αν δεν τους το δώσουμε το παίρνουν οι ίδιοι, με δικούς τους νόμους, με το εσιέκκιπι, δηλαδή, όπως τόσα χρόνια έκαμναν. Και με την ανοχή και επιδοκιμασία όλων των άλλων, ακόμα και των αντιπάλων πατριωτών και υπερασπιστών του λαού που αρκέστηκαν στο δόγμα που λέει «αφήστε τους να φάνε να χορτάσουν καλά και άμα φτιάξουν κοιλιά και χαλαρώσουν αφήνοντας αφύλακτα τα τσιφλίκια, τότε τα αρπάζουμε εμείς και ασελγώντας μεθοδικά τα ξεζουμίζουμε και αφήνουμε πίσω μας ψαροκόκαλα πού ούτε ψαρόσουπα δεν μπορούν να δώσουν πια. Είναι, μήπως, μια κάποια αρχή, τέλος πάντων, κάτι που θα αρχίσει να οδηγεί τον δύσμοιρο τούτον τόπον σε καλύτερες εποχές; Βεβαίως είναι και αν οι νεώτεροι συνεχίσουν να αυτό-οδηγούνται και να μην ανέχονται την αδικία, τότε είναι δυνατό να ανοίξουμε πανιά για μια πλεύση σε ρότα δύσκολη αλλά με σαφή προορισμό και υπολογίσιμους κινδύνους.