Ο Αύγουστος της Καρπαζιάς

Αύγουστος μπήκε κι είν’ ζεστός,

θα σκάνε τα τζιτζίκια.

Στη θάλασσα πάμε, εμπρός,

πούχει αμμουδιά και φύκια.

Κάνω βουτιά στα στήθη της,

βαθιά, αφού ‘μαι δύτης.

Θυμήθηκε τα ήθη της,

κι’ έφταιξε ο Ελύτης.

Στα «ρώ», της λέω, με θυμούς,

μύριζε τ’ αρμυρίκια,

μ’ αυτή μου ρίχνει αχινούς,

κι έξι μικρά χαλίκια.

Τι τα ‘θελα, το άπορο,

με τέτοιο τρελοβάπορο,

με τάραξε στις καρπαζιές,

μου ‘ριξε και δυο τρεις τσιμπιές,

μα με την τρίτη, την βαριά,

είδα τ’ αστέρι του Βοριά,

μα και τον πανδαμάτορα,

τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!