Σςςςςςςςςςς... η Πατρίς Υπνώττει!

Ο από υπνηλίαν πάσχων και μονίμως κοιμόμενος αρχηγός αντίκρυσεν τον παρακοιμόμενόν του και αφού εχασμουρήθηκεν δισάκις, ανέκραξεν, γοερώς μεν αλλά μή ακουόμενος, φράσιν έλκουσαν την καταγωγήν της παλαιώθεν, λέγουσαν λόγον μέγαν, ήτοι: «Νενικήκαμεν»! Και ακούοντες αυτόν οι παρά την κλίνην ευρισκόμενοι, συνέκραξαν μετ’ αυτού: «Αμήν ! Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα»! Αλλ’ ηκούσας αυτούς ο από της υδραυλικής κλίνης λαγοκοιμώμενος ιερεύς, εκέκραξεν φωνήν μεγάλην αποκαλώντας τούτον και τους περί αυτόν χασμουρώμενους «αγύρτες του μεσονυκτίου», όχι μόνον για να υπερτονίσει το ακατάλληλον της ώρας αλλά και δια να εξυμνήσει την αξίαν των τρωκτικών που ανέκαθεν εροκάνιζαν εις το βάθος του σκότους τις αναγεννόμενες συχνάκις αλλά άδοξον τέλος πάντα έχουσας αυταπάτες. Και οι συμφορές επλήθυναν και ουδείς εκ των περι την Εσπερίαν παροικούντων ενεπνεύσθει κοιμώμενος μέθοδον τινά ήτις έμελλεν να ανακινήσει τον υπέρβαρον βούν ός εν πλήρει αγαλιάσει έβοσκεν εις τον παρακείμενον αγρόν έχων τοιούτους φίλους εκ δεξιών και τοιαύτους άλλους εξ ευωνύμων. Εν τω μεταξύ, οι απο πολλού προπονούμεναι παραποτάμιες φυλές μελιστάλακτων λαθρεμπόρων και αμαξηλατών, ελκύουσες με την οσμήν του μέλιτος τις ορδές των παραπεσώντων αγγέλων, επρόσταζαν αυτούς να κινούνται νυχθημερόν ίνα εν τη νήσω μετοικίσωσιν. Και εσυνέχιζον τον ύπνον αυτών.