Άραγε, τι θα
έκανα αν ήξερα; Και αν ήξερα, τι θα ήξερα; Όσα ξέραν κι αυτοί; Όσα ξέραν και οι
άλλοι; Τι ξέρανε αυτοί, άραγε; Και τι ξέραν και οι άλλοι; Ξέρανε και πάλι τα
κάνανε; Κάνανε κι αν δεν ξέρανε; Είχαν αντίληψη για τις ενέργειές τους; Είναι,
άραγε, δυνατόν να κάμεις κάτι που δεν θέλεις, κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις;
Κάτι που δεν είσαι σε θέση να αποφασίσεις αν είναι καλό ή κακό; Όταν η μνήμη
είναι κενή, όταν το μυαλό δεν έχει εμπειρίες και όταν δεν υπάρχουν παραδείγματα,
άραγε, πώς ενεργείς; Πώς σκέφτεσαι τις συνέπειες; Σκέφτεσαι άραγε, τις συνέπειες;
Μήπως ενεργείς γιατί θέλεις μια αλλαγή αφού δεν σε ικανοποιεί η παρούσα
κατάστασή; Μπορείς να προβλέψεις πως θα είναι η αλλαγή; Γιατί θέλεις την
αλλαγή; Και αν δεν είναι όπως την περιμένεις; Είσαι διατεθειμένος να υποστείς τις
συνέπειες μιας κακής εξέλιξης; Φοβάσαι μια κακή εξέλιξη; Θα περίμενες μια κακή
εξέλιξη; Είναι, άραγε, δυνατό να
επιθυμούσες μια κακή εξέλιξη;
Ας έβλεπες, ας άκουες
και ας πρόσεχες. Τώρα, πια, ξέρεις. Μα τα έμαθες με τον δύσκολο τρόπο. Και ας μην
ήσουν εσύ που τα προκάλεσες. Άραγε, ήταν η βαθειά σου σκέψη, η βαθειά και
υποχθόνια επιθυμία σου που τα προκάλεσε; Εσύ! Εσύ είσαι ο ένοχος!
1 comment:
Ακόμη και αν ήξερες την εξέλιξη των πράξεων σου ,θα τολμούσες να τα ξανακάνεις ; πιστεύοντας κάπου στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου ότι θα ειναι αλλιώς τα πράγματα;;Ποιος ξέρει;;
Post a Comment