Το δείπνο

Ύστερα περάσαμε στην τραπεζαρία για το δείπνο. Το τραπέζι ήταν λιτά στρωμένο αλλά δεν του έλειπε κάτι. Μια νεαρή που δεν είπε τίποτα σερβίρισε το ορεκτικό που ήταν φιλετάκια παστού ψαριού με φρέσκια σαλάτα από μικρά φύλλα ρόκας και σπανακιού γαρνιρισμένα με σπόρους από κόκκινο ρόδι και σουσάμι. Ο οικοδεσπότης γέμισε όλα τα ποτήρια με λευκό ξηρό κρασί που θύμιζε άνθη από εσπεριδοειδή και που όταν το έβαζες στο στόμα σου ερχόταν μια μαλακή γεύση σαν από φρέσκο βούτυρο. Έπειτα φέρανε δυο πήλινα ταψιά που το καθένα είχε από ένα μεγάλο ψάρι ανοιγμένο στη μέση απ’ όπου είχαν αφαιρεθεί όλα το κόκαλα. Γύρω-γύρω από το ψάρι υπήρχαν δέσμες από μικροσκοπικά άγρια σέσκουλα που είχαν ψηθεί στον ατμό και ήταν περιχυμένα με λάδι κτυπημένο μαζί με φρέσκο χυμό από νεράντζια και χοντρό θαλασσινό αλάτι. Μας σερβίρισαν και άλλο κρασί, σε άλλα ποτήρια, που έμοιαζε με το προηγούμενο μόνο που αυτό είχε μια μυρουδιά από καβουρδισμένα αμύγδαλα και βανίλια. Αφού φάγαμε, περάσαμε στον κήπο για γλυκό και καφέ.