Οι Οικονομική Κρίση Μεγαλώνει

Με τα όσα διαβάζω και ακούω, χωρίς να επικαλούμαι ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις, ασπάζομαι τα συμπεράσματα οικονομικών παραγόντων της διεθνούς και ντόπιας σκηνής που κραυγάζουν ότι η περιβόητη οικονομική κρίση, στην οποίαν καταλογίζουμε αυτό τον καιρό όλα μας τα προβλήματα, αμαρτίες, νόσους και μαλακίες, δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει σύντομα. Απεναντίας, φαίνεται πως επίκειται επιδείνωσή της χωρίς να είναι ακόμα ορατή η ημερομηνία που αυτή θα αρχίσει να αναστρέφεται.

Μερικά σημεία, χωρίς αυτά να είναι και τα πιο σημαντικά αλλά ούτε και εξαντλητικά, που συνηγορούν σ΄ αυτό το συμπέρασμα είναι οι τεράστιες δυσκολίες και προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, οι πιέσεις που δέχονται οι οικονομίες από το πετρέλαιο ή από την τεχνητή έλλειψη του, ο οικονομικός πόλεμος που συντελείται με επίκεντρο την Κίνα και την Ινδία καθώς και τα βρόμικα οικονομικά παιγνίδια που παίζονται κυρίως από αμερικανικούς παράγοντες, κυβερνητικούς και μη.

Η ανεργία στις ΗΠΑ αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, ολόκληρες πόλεις ή συνοικίες σε μεγαλουπόλεις έχουν εγκαταλειφθεί λόγω έλλειψης εργασίας και το δημόσιο χρέος της χώρας έχει ξεπεράσει το 14 τρισεκατομμύρια δολάρια. Λέγεται πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ δανείζεται 170 εκατομμύρια δολάρια κάθε ώρα και πως αν μετατρέψει κανείς αυτό το χρέος σε χαρτονομίσματα των πέντε δολαρίων, η στοίβη θα καλύψει τα τρία τέταρτα της απόσταση από την γη στο φεγγάρι!

Η οικονομία της Ιαπωνίας καταρρέει σταθερά λόγω προ και μετά-σεισμοτσουναμικών προβλημάτων.

Η ανεργία μαστίζει όλη την υφήλιο.

Παγκόσμιες αγορές, όπως η ναυλαγορά, καταρρέουν.

Μήπως περιμένουμε ότι οι δυναμικές που δημιουργούνται από τα πιο πάνω αλλά και από πολλούς άλλους παράγοντες, δεν θα επιδεινώσουν την διεθνή οικονομία; Και πόσο μάλλον την δική μας μικρή οικονομία. Που εξαρτάται σε αρκετό βαθμό και από την ελληνική οικονομία που έχει ήδη καταρρεύσει.

Συμβουλές, δεν είμαι ειδικός για να δώσω. Πιστεύω όμως πως πρωτίστως η κυβέρνηση με τους οικονομικούς της ιθύνοντες αλλά και ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να μελετήσουν πολύ καλύτερα την κατάσταση, να προγραμματίσουν βραχυπρόθεσμα αλλά κυρίως μακροπρόθεσμα και να ενεργήσουν ανάλογα ώστε να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν τα όσα προβλήματα ήδη μας έζωσαν και να αναχαιτίσουν αυτά που έρχονται και είναι ήδη ορατά. Και προ παντός, να λέμε την πραγματικότητα, την αλήθεια στο κόσμο και να μην τον παραμυθιάζουμε με γλυκούς αριθμούς που εφευρίσκουμε καθημερινά. Γιατί αριθμούς μας έχουν αραδιάσει κατά καιρούς πολλοί ‘ειδικοί’. Τους μόνους όμως που συγκρατώ είναι αυτούς που μας έμαθε ο Ιούλιος Βέρν που ήταν μεν παραμυθάς αλλά ωραίος παραμυθάς που τα παραμύθια του εξελίσσονται σε πραγματικότητα.