Κάτω ρε που τα καλάμια

Πληρώνω τους φόρους μου (σαν μαλ...ς), συμπεριλαμβανομένου και το φόρου βλακείας. Επομένως, απαιτώ να έχω το δικαίωμα να λέω ότι βλακεία θέλω, να κάνω τατουάζ σε όποιο σημείο της κορμάρας μου θέλω, ν’ αφήνω μούσια, μουσούδκια, μύστακες και μουστακούδκια και να ψαρεύω με το καλάμι μου όπου γουστάρω. Ακόμα, απαιτώ να μπορώ όποτε μου κάνε κέφι να καβαλάω το καλάμι, όπως κάνουν και τόσοι άλλοι και προ παντός οι κυβερνοκένταυροι, πολιτικοί, τεχνοκράτες, τεχνοκράκτες και αρπάκτες. Εδώ που τα λέμε, δύσκολα βλέπεις πλέον καλαμιώνες. Κάποτε είχαμε πολλούς, κόβαμε καλάμια για ψάρεμα, για να κάμουμε πετάσσια, πιτσίκλες, πιδκιάβλια και πολλά άλλα χρήσιμα και άχρηστα. Στην εποχή μας που οι καλαμιώνες εκλείπουν, πού τα βρίσκουν όλοι αυτοί τα καλάμια που καβαλάνε; Ρε αιθεροβάμονες, ρε αστροναύτες, φέρτε τον νου σας.