- Γιώργο, πού εν η ατζέντα;
- Εν δίπλα που τα χάπια σου, πρόεδρε, μες τον δίσκο.
- Ήντα, ήπια τον καφέ χωρίς τα χάπια μου;
- Μα ξέρω, πρόεδρε, εν εθώρουν.
- Πάλε ετζοιμάσουν ρε Γιώρκο;
- Μα εν τζαι φταίω, πρόεδρε, ενεκάτωσα τα χάπια της πίεσης με τζείνα του ύπνου.
- Είπα σας ούλλους δαμέ πως δεν ανέχομαι πιέσεις, είμαι ανένδοτος ότι τζ αν πείτε.
- Μα εν εμίλησεν κανένας, πρόεδρε.
- Γιατί εν να αρκέψουν να μιλούν τζιόλας τωρά; Τούτον έλειψεν.
- Είπες τους να σου πούν ότι ξέρουν.
- Τζαι ξέρει κανένας τίποτε; Εγιώ που ‘μαι μάστρος τους τζ’ εν ηξέρω. Ρε Χαριλλή, πού είσαι;
- Έφυεν τούτος πρόεδρε, θέλεις τον τζυνούρκον;
- Όι, εν θέλω κανένα, αφού κανένας εν ηξέρει να μου πεί τίποτε.
- Ν’ αρκέψω να γράφω, πρόεδρε;
- Εν ηξέρω ήντα που να κάμεις εσύ, εγιώ ετέλειωσα τζαι πάω πάρα τζει.
- Σσιύψε που ννα περνάς την πόρτα, πρόεδρε.
(*) Πρακτικά Υπνώττωντος Συμβουλίου
1 comment:
...εντάξει, "το χεις" που λεμε στα χωριά, εν πολλά καλά τα θκυο τελευαία ποστ. συνέχιστα...:)
Post a Comment