Πραγματικά, δεν το χωρούσε το μυαλό της. Δεν ήταν καμιά μικρούλα για να την ξεγελούν με εύκολα κόλπα. Στα 49 της χρόνια είχε δει και υποστεί πολλά από επιτήδειους γαμπρούς και άλλους ερωτικούς συντρόφους. Αλλά αυτό, όσο κι’ αν δεν ήταν το χειρότερο που της συνέβαινε, δεν μπορούσε να το χωνέψει με τίποτα.
Όλα άρχισαν όταν ο παπάς του χωριού της σύστησε τον Χρομίδη. Νέος με καλές συστάσεις, επιστήμονας, με δικό του δικηγορικό γραφείο είχε όλα όσα μια κοπέλα της ηλικίας της ζητούσε. Κάπως κοντός της φάνηκε όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά. Στην φωτογραφία που της έδειξε ο παπάς αυτό δεν φαινότανε γιατί ο Χρομίδης ήταν καθισμένος στη καρέκλα πίσω από το γραφείο του. Αφού έγιναν οι πρώτες διευκρινιστικές ερωτήσεις και από τις δυο πλευρές, βγήκαν μερικές φορές για φαγητό και καφέ και το αίσθημα έδεσε πλέον για καλά. Από εκείνη την μέρα και μετά, αυτός δεν σηκωνόταν από την καρέκλα της που αυτή με περισσή αγάπη του έθεσε στη διάθεση του, μέσα στο μικρό μεν αλλά πολύ ευχάριστο και έκδηλα πλούσιο σπίτι της.
Ανέβαινε και κατέβαινε καθημερινά ο Χρομίδης από το κρεβάτι της (είχε κρύψει διακριτικά κάτω από το κρεβάτι ένα μικρό σκαμνάκι που τον διευκόλυνε στο ανεβοκατέβασμα) και μετά τα προκαταρκτικά χαδάκια ακολουθούσε σχεδόν κάθε φορά άγριο και αχαλίνωτο σεξ. Εκείνη το απολάμβανε και το έδειχνε, στον βαθμό βέβαια που της επέτρεπε η ανατροφή και η μόρφωσή της. Αυτός όμως, όχι μόνο το απολάμβανε αλλά πραγματικά εσείετο κάθε φορά από την απαράμιλλη ηδονή. Οι κραυγές ευχαρίστησης που κάθε φορά εκστόμιζε ακουγόντουσαν ακόμα και στα γειτονικά σπίτια. Οι γείτονες τον θαύμαζαν για τις ικανότητες του και τον φθονούσαν συγχρόνως λιγάκι για την εξαιρετική τύχη που είχε και η οποία τον έβαλε μέσα σ’ αυτό το σπίτι που ξεχείλιζε από ηδονή και χρήμα.
Ως που μια μέρα, έφθασε στο χωριό ο γνωστός κ. Πιέρ Πουαρώ που με τον καλοκάγαθο τρόπο του απέδειξε πως ο Χρομίδης, την ώρα που επιδιδόταν στο αχαλίνωτο και ξετσίπωτο σεξ, είχε εφεύρει τον τρόπο να επιδίδεται συγχρόνως και σε τυχερά παιγνίδια, παίζοντας συνήθως ρουλέτα και όχι μόνο, αφού είχε κρυφά εγκαταστήσει πάνω στο μικρό σκαμνάκι που έκρυβε κάτω από το κρεβάτι έναν πολύ ισχυρό ηλεκτρονικό υπολογιστή!
Οποία ντροπή! Ούτε στα χειρότερα καταγώγια δεν ανέμενε κανείς να συναντήσει τέτοιον αχαρακτήριστο, γλειώδη ποταπό και ξετσίπωτο απατεώνα που με τόση ευκολία (και ανοχή θα έλεγε κανείς) εξέθετε ανεπανόρθωτα ένα κορίτσι από σπίτι. (το ότι κάποιος κάποτε το χαρακτήρισε «γουμά» είναι εντελώς άσχετο).
Και ενώ όλοι θα περίμεναν να την δουν να παίρνει το δίκαννο από το ερμάρι και να του ρίχνει δυο τουφεκιές στα αχαμνά, αυτή και πάλιν εξέπληξε τους πάντες αφού όχι μόνο δεν τον κυνήγησε αλλά ζήτησε και από τα αδέλφια της να τον προστατεύσουν από τους γείτονες που είχαν απειλητικά αρχίσει να κινούνται προς το μέρος του.
Και τότε όλοι μαζί, πιασμένοι χέρι-χέρι κατέβηκαν στην ακρογιαλιά και τραγούδησαν με κατάνυξη και χωρίς παραφωνίες (αφού καραδοκούσε στην γωνία ο κ. Κουλίας) την πιο κάτω στροφή από τον Ύμνον Εις την Ελευθερία του Εθνικού μας Ποιητή:
Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει
Φιλελεύθερη λαλιά,
Ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι
Από την απελπισιά.
Σημείωση: Οιαδήποτε ομοιότης με χαρακτήρες που περιγράφει η κ. Άγκαθα Κρίστη στα αστυνομικά της μυθιστορήματα είναι εντελώς συμπτωματική.
