Monday, 26 November 2012

Ο Αβέρκιος και το Κούρεμα του Χρέους


Ο Αβέρκιος ήταν ένας πρωτοποριακός πλανόδιος πωλητής παραδοσιακών εδεσμάτων στην Αμμόχωστο και το κέντρο των δραστηριοτήτων του ευρίσκετο πέριξ του Α’ Γυμνασίου Αμμοχώστου. Το τετράτροχο καρότσι του ήταν ανοικτό, χωρίς πλευρικά στηρίγματα, στρωμένο με λευκές λαδόκολλες πάνω στις οποίες τοποθετούσε τις τσίγκινες κούππες με τις κούπες, τα πουρέκια με αναρή ή με κιμά, και κατά καιρούς και άλλες παραδοσιακές λιχουδιές.  Ο μεγαλύτερος όγκος των πωλήσεων του διεξαγόταν κατά την διάρκεια των διαλλειμάτων και πρωτίστως του μεγάλου πρωινού διαλλείματος, γύρω στις 10 το πρωί αλλά και κατά το μεσημέρι όταν σχολνούσαν οι μαθητές.

Το πρωτοποριακό που εφήρμοσε ο Αβέρκιος εκείνα τα χρόνια  ήταν η πώληση με πίστωση, βερεσιέ, σε αντίθεση με τους άλλους εμπόρους της εποχής που αναρτούσαν στα υποστατικά τους την γνωστή φωτογραφία του ‘ο πωλών επί πιστώσει και ο πωλών τοις μετρητής’ και δεν ήθελαν να ακούσουν για βερεσιέ. Έτσι, οι περισσότερες πωλήσεις του γινόντουσαν επί πιστώσει, τόσον γιατί οι πιο πολλοί δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν όσον και για την ευχέρειαν των συναλλαγών μια που το διάλειμμα δεν διαρκούσε πολύ, η πολυπληθής πελατεία θα έπρεπε να εξυπηρετηθεί τάχιστα και αυτό δεν προνοούσε την είσπραξη λεφτών και απόδοση των ρέστων. Τα χρωστούμενα καταχωρούντο από τον Αβέρκιο πάνω στις λευκές λαδόκολλες που κάλυπταν το καρότσι, με στυλό ή μολύβι. Πολλές φορές και από τον ίδιο τον αγοραστή που ήξερε σε ποιο σημείο στο καρότσι βρισκόταν η δική του μερίδα την οποίαν συμπλήρωνε κάθε φορά που αγόραζε κάτι.

Για την είσπραξη των χρωστούμενων η μέθοδος ήτο και πάλι απλή: αν του έδινες λεφτά, όσα του έδινες ήσαν αρκετά και σε διέγραφε από την λαδόκολλα. Πολύ λίγοι όμως ξοφλούσαν όλα τα χρωστούμενα, συνήθως του έδιναν ένα ποσό έναντι του χρέους και αν έβρισκε πού ήταν γραμμένη η μερίδα σου, τα αφαιρούσε από τον λογαριασμό διαφορετικά εθεωρείτο ότι τον ξόφλησες. Αν περνούσες από δίπλα και σε έβλεπε, σού φώναζε να περάσεις για να πληρώσεις, αν ήθελες, γιατί ο Αβέρκιος ποτέ δεν πίεζε για τέτοια θέματα την αξιόπιστη πελατεία του. Οι περισσότεροι όμως, ξεχνούσαν να περάσουν από μπροστά του όταν δεν ήτο ώρα αιχμής οπότε θα είχε ο Αβέρκιος τον χρόνο να εισπράξει. Έτσι, τα περισσότερα χρωστούμενα παρέμεναν πάνω στις λαδόκολλες.

Κατά καιρούς, σε ανύποπτο χρόνο, κυρίως τα απογεύματα, κάποιοι που περνούσαν τρέχοντας δίπλα από το καρότσι, άρπαζαν τις λευκές λαδόκολλες που πλέον είχαν οτιδήποτε άλλο χρώμα από το λευκό, και τις έσκιζαν τρέχοντας, αναποδογυρίζοντας συγχρόνως και τις κούππες που ήσαν πια άδεις.

Με αυτό τον τρόπο επερχόταν ένα ‘κούρεμα’ των χρεών προς των Αβέρκιο της τάξεως του σχεδόν εκατόν τοις εκατόν. Τότε ο Αβέρκιος έπαιρνε το καρότσι και έφευγε για το σπίτι περνώντας γενεές δεκατέσσερις τους δράστες, όχι τόσο για τα χρωστούμενα που θα έχανε αλλά για την αναστάτωση και τους μπελάδες που το έβαζαν. Την άλλη μέρα ο Αβέρκιος ήταν και πάλι στημένος στο πόστο του, πιστός στο καθήκον της ‘σωστής και υγιεινής’ διατροφής των μαθητών, με καινούργιες, λευκές λαδόκολλες. Μέχρι το επόμενο κούρεμα.



Wednesday, 21 November 2012

Έφυγε η Τρόικα. Γιούπι!


Με τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών αμέσως μετά από την σημερινή σπουδαία συνεδρία, ανακουφίστηκα. Αν και δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για κανένα από τα θέματα που συζητήθηκαν, έμαθα ότι:-

- Η συζήτηση αφορούσε τα μέτρα που ζητά η τρόικα να πάρουμε για να δεχθεί να μας δανείσει λεφτά.

- Κανείς από όσους μίλησαν δεν κατάλαβε τι ελέχθη στην συνεδρία γι αυτό ζήτησαν να τους δοθούν τα λεχθέντα εγγράφως.

- Βρισκόμαστε (για ακόμα μια φορά!) σε εξαιρετικά κρίσιμή κατάσταση (ή καμπή, αν θέλετε).

- Δεν γνωρίζει κανείς αν υπάρχει και ποιο είναι το σχέδιο δράσης ή αδράνειας της κυβέρνησης.

- Δεν υπάρχουν άλλα λεφτά στα ταμεία και θα πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες εξεύρεσης τοιούτων δια της επαιτείας.

- Το φυσικό μας αέριο είναι πια παρελθόν. Μας το έχουν εξαργυρώσει σε κουπανιστό.

- Θα δουλεύω (και θα με δουλεύουν) τουλάχιστο μέχρι τα 67 μου χρόνια (άξιος που ννα ζήσει) και θα παίρνω αρκετή σύνταξη για να πληρώνω τους καφέδες μου.

- Η τρόικα έφυγε και κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναγυρίσει.

Από χρόνου μας βλέπω να ξανά-μετρούμε σελινούδκια καθότι το ευρώ θα ενταχθεί εις την σφαίρα του παρελθόντος.

Με τις υγείες μας.

Monday, 19 November 2012

Το Αλάτι της Ζωής



Αλάτι αλλά τι αλάτι; Έχουμε διαφορετικά είδη και ποιότητες. Αλάτι θαλασσινό, χοντροαλεσμένο, λεπτοαλεσμένο, αλάτι των Ιμαλαϊων, λευκό, κόκκινο, ροζέ, αλάτι μαύρο, ορυκτό αλάτι, αλάτι από την λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, θαλασσινό αλάτι από το Ακάμα , από τον Απόστολο Ανδρέα και πολλά άλλα.

Έχουμε, βέβαια και το αλάτι της ζωής, Αυτό που όλοι έχουμε γευτεί και που οι πλείστοι συνεχίζουμε να γευόμαστε. Αυτό που  όταν πέφτει λίγο πάνω σε ανοικτές πληγές, τσούζει ιδιαίτερα. Αυτό που αν δεν το έχουμε, γίνεται η ζωή μας ανούσια κι ανάλατη.

Επειδή, όμως, πάσχω και από υπέρταση και οι γιατροί με προτρέπουν να μην βάζω αλάτι ούτε στο φαγητό μου ούτε και οπουδήποτε αλλού, παρακαλώ όλους όσοι έχουν πρόθεση να με πασπαλίσουν με το εκλεκτό αυτό άρτυμα, όπως κάτσουν ήσυχα σπίτι τους και να με αφήσουν ήσυχο. Και τους ενημερώνω ότι,  για περισσότερη προστασία, έχω πρόσφατα ράψει κοστούμι από κολοκασόφυλλα, πάνω στο οποίο δεν κολλά τίποτα.

Αν θέλετε, υπογράψετε και το μνημόνιο με την τρόικα. Εμένα, πάνω μου, δεν κολλά τίποτα. Πάω ψάρεμα.


Wednesday, 14 November 2012

Ζην Επικινδύνως

Τα τρίγωνα είναι πλέον ξεπερασμένα. Είτε είναι ορθογώνια, ισοσκελή, ισόπλευρα,  σκαλινά  αμβλυγώνια, οξυγώνια, τρίγωνα για τα κάλαντα, τρίγωνα επαγγελματικά, ακόμα και τα κλασσικά ερωτικά τρίγωνα, αποτελούν πλέον παρελθόν.


Τώρα έχουμε πεντάγωνα. Κανονικά και ακανόνιστα, γεωμετρικά και στρατιωτικά και κυρίως ερωτικά.

- Λέτε να ξεπεραστεί και η τρόικα;

- Μπα! Πολύ φοβάμαι, σ’ αυτό το θέμα δεν υπάρχουν γωνίες και επομένως, τίποτα δεν «γωνιάζει». Μας αναμένουν Παζολινικά ερωτικά όργια. Αυτά επιφέρει «το ζην επικινδύνως».