Να Μνημονεύουμε, πρέπει. Και Γρήγορα!

Θα προχωρήσουμε, άραγε, με την υπογραφή του μνημονίου ή θα αρχίσουμε τα μνημόσυνα; Θα είναι, λένε, επαχθείς οι όροι του. Μα για ποιούς; Οι μεν έχοντες και κατέχοντες τα έχουν που τα έχουν, τί θα τους βλάψει; Οι μη έχοντες, πάλι, τί έχουν να φοβηθούν; Δεν έχουν, που δεν έχουν, τί θα τους βλάψει;

Η όλη συζήτηση δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια μετακίνησης του κέντρου θέασης από θέματα που δεν βολεύουν να βρίσκονται στην επικαιρότητα σε άλλα, πιο ‘πιασάρικα’ που κεντρίζουν το ενδιαφέρον ειδικών και ασχέτων. Των ειδικών για να έχουν, επιτέλους, κάτι να ασχολούνται και να μα δείχνουν, να μας εξηγούν, να μας χλευάζουν και να μας αηδιάζουν με σχόλια, ατάκες και μαράγκες περί χρηματοοικονομικοσοσιαλιστικών θεωρημάτων, δογμάτων, δοξασιών και λεηλασιών και των ασχέτων για να έχουν, και αυτοί, επιτέλους, κάτι να ασχολούνται ελλείψει ιδίων ιδεών, ασχολιών και επιτηδευμάτων.

Πρόκειται, εν ολίγοις, για ένα καινούργιο χόμπι που αρέσει σε όλους.

Μόνο που αν δεν σοβαρευτούμε δεν θα έχουμε πολλά άλλα να ασχολούμαστε παρά να μνημονεύουμε τα καλά που είχαμε.

Ας γρηγορούμε, λοιπόν.