Εμείς, δεν είπαμε
σε κανένα ότι θέλουμε λεφτά. Άμα θέλουν να μας δώσουν ας μας δώσουν. Εμείς,
έχουμε λεφτά. Την τρόικα την φέραμε για να την δούμε, να τους κεράσουμε κι ένα
γλυκό και να συζητήσουμε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι τις ανάγκες του καθενός μας.
Αυτοί θέλουν να δώσουν λεφτά κι εμείς σκεφτόμαστε να τους βοηθήσουμε. Όλο τον
κόσμο βοηθάμε εμείς, φίλους, συγγενείς και γείτονες, χριστιανούς και
μωαμεθανούς, άραβες και ισραηλίτες, όλους σας λέω. Λέμε λοιπόν να πάρουμε τα
λεφτά που μας δίνουν. Αυτοί όμως, παιδί μου, θέτουν και όρους για να μας δώσουν
λεφτά. Λες και είναι δικά τους τα λεφτά. Λες και τα χρειαζόμαστε, τα λεφτά. Δεν
τα θέλουμε εμείς τα λεφτά τους. Εμείς θα βρούμε λεφτά για να περάσουμε ακόμα μερικούς
μήνες και ύστερα βλέπουμε. Άμα θέλουν ας δουν και εκείνοι. Και άμα θέλουν, ας βρουν
και οι άλλοι. Ποιοί είναι αυτοί, δηλαδή, που θα μας πουν πώς θα φάμε τα λεφτά μας,
αυτά που έχουμε και αυτά που δεν έχουμε. Τι τους κόφτει, δηλαδή; Μέχρι και την
αγία τριάδα κατεβάσανε για μας φωτίσει. Μα τι να σου κάνει ένα πουλί; Πουλιά είχαν
κι άλλοι και είδαμε το χάλια τους. Και έχουμε και μεγαλύτερα πουλιά εμείς, αν
θέλουν να ξέρουν. Και έχουμε και την σωτηρούλα μας που θα μας σώσει γιατί αυτή
ξέρει από λεφτά, μια ζωή πέρασε εκλιπαρώντας εργοδότες βιομηχάνους και άλλους συντεταγμένους
και ασύνταχτους. Να δεις τι θα τους κάνει όλους αυτούς που ήλθαν να μας πούν τι θα
κάνουμε τα λεφτά μας. Θα τους δείξουμε εμείς.
«Κι αν λέω ψέματα κι αν λέω παραμύθια
κι η ζητιανιά τα δυο χεράκια μου στραβώνει
μην με μαλώνεις, μόνο δώσε μια βοήθεια...»
κι η ζητιανιά τα δυο χεράκια μου στραβώνει
μην με μαλώνεις, μόνο δώσε μια βοήθεια...»
(Διονύσης Σαββόπουλος)