Thursday 22 September 2011

Mano de Dios


Εδώ που τα λέμε, ένα χέρι από θεό το χρειαζόμαστε τούτες τις μέρες.

Σνίφαρε, που λέτε την Λεμεσό ο Maradona  και μας έρχεται αύριο, για ιδιωτική επίσκεψη. Ο λόγος; Γιατί τούτη την φορά χρειάζεται αυτός το χέρι κάποιου άλλου!

Wednesday 21 September 2011

À cheval sur mon bidet

Να μετράς τ’ αστέρια.
Κάθε βράδυ.
Κι όταν τα βρίσκεις λειψά, να κλαις.
Μ’ αν είναι παραπανίσια,
να κόβεις λίγα και να τα χαρίζεις.
Και να θυμάσαι πως είναι πάντοτε δικά σου.
Εσένα και μόνο.
Γιατί, εσύ τα είδες πρώτος.
Ανόητε!



À dada sur mon baudet
quand il marche, il fait des pets
quand il trotte, il fait des crottes
quand il galope, au galop, au galop, au galop


Monday 19 September 2011

Αεριστείτε γιατί χανόμαστε!

Αν η σιωπή είναι χρυσός, η βουβαμάρα είναι αέριο!

Tuesday 13 September 2011

Τρία πουλάκια κάθονταν


Δεν είχαμε χρήματα για στέγαστρο. Βρήκαμε κάτι παλιές κουβέρτες, τις δώσαμε στις μανάδες των στρατιωτών και μερικές σε μανάδες των ναυτών να τις ράψουν αλλά δεν πρόλαβαν να τελειώσουν. Είχαν ράψει μερικές δωδεκάδες αλλά λίγες ήτανε, θέλαμε κι άλλες. Πότε να προλαβαίναμε; Άστα, μπάχαλο σου λεω. Μας χάλασε και μια ραπτομηχανή και που να βρεις μάστορα τέτοιες μέρες. Γαζώναμε, γαζώναμε μα δεν τελειώναμε. Έμεινε και το συνεργείο χωρίς δουλειά. Τους είχαμε φέρει από νωρίς να είναι έτοιμοι να πιάσουν δουλειά μόλις τελείωνε το ράψιμο. Τι να κάναμε, να τους αφήναμε να κάθονται; Τους βάλαμε να μπογιατίσουν το κουρείο. Βάφανε τρεις μέρες, τελείωσε κι αυτή η δουλειά και τους πήγαμε στο χωριό να βοηθάνε τους αγρότες. Άλλος βοήθαγε στο άρμεγμα των αγελάδων, άλλος στο όργωμα των χωραφιών, άλλος στα χοιροστάσια. Ήταν και μερικοί που ζήτησαν από μόνοι τους να βοηθήσουν τους αγρότες να ετοιμάσουν και να στήσουν τα ξόβεργα για τα αμπελοπούλια. Δεν κατάλαβα τότε γιατί τόση προθυμία, όταν όμως με κάλεσαν το βράδυ να φάμε, όλα ξεκαθάρισαν. Το πλιγούρι ήταν άπαικτο. Φάγαμε μερικές δωδεκάδες για δοκιμή και τα βρήκαμε μικρά ακόμα. Ένας που ήξερε από τέτοια, έλεγε πως θα παχύνουν σε μια-δυό βδομάδες και θα είναι πολύ καλύτερα. Τώρα να τον πιστέψω; Δεν είχαμε τέτοια στο χωριό μου να ξέρω. Μόνο σαρδέλες τρώγαμε τέτοιο καιρό και κανένα κολιό, άμα βρισκότανε. Σ΄ ένα τραπέζι από πίσω καθόντουσαν πέντε-έξη πρωτευουσιάνοι που ήρθαν με δύο μερσεντές κι μια πόρσε απ’ αυτές που είναι σαν τζιπ. Τρώγανε όλο το βράδυ και πίνανε ουίσκι, χρωματιστό, μπλε, όπως λέγανε. Δεν ήξερα από χρωματιστά ουίσκι αλλά ούτε και γύρισα να το ιδώ. Εμείς στο χωριό, ρακί πίναμε που είναι άχρωμο. Ρώτησα χαμηλόφωνα τον βοηθό που είναι ντόπιος και μου είπε πως τα χρωματίζουν για φορολογικούς σκοπούς, μην πάθουνε κι αυτοί όπως την ελλάδα που τρέχει να εισπράξει φόρους από τον λογαριασμό του ηλεκτρικού. Χρωματίζουν, λεει το ουίσκι για να το ξεχωρίζουν από άλλα οινοπνευματώδη και να το φορολογούν. Θα βάλουνε, λεει, και φόρο στα αμπελοπούλια, με το ένα όμως, όχι με την δωδεκάδα. Αυτό, έλεγε ένας του υπουργείου οικονομικών που ήταν μαζί μας, θα δυσκολέψει πολύ τους φοροθέτες γιατί τα μαγαζιά πουλάνε με την δωδεκάδα και βάζουνε κι’ ένα-δυό δωρεάν σε κάθε δωδεκάδα άμα παραγγέλνεις πιο πολλές από τέσσερις, και άντε τότε να βρεις άκρη πόσα πουλήσανε. Άσε που κάνουν και κάμποσα τουρσί και τα βάζουν σε κάτι βάζα αδιαφανή. Που να βρεις άκρη αν είναι τόσα όσα γράφουν απ’ έξω. Καλύτερα, έλεγε, να βάζανε φόρο στα σουβλάκια. Για σεφταλιές, δεν ξέρω, δεν είπε τίποτα. Μπάχαλο, σου λεω.

Monday 12 September 2011

Η Μέγιστη Παρακμή


Υπάρχουν σελίδες της κυπριακής ιστορίας που δεν θα τις βρείτε σε κανένα βιβλίο που διδάσκεται στα σχολεία. Λίγοι τις έχουν διαβάσει και πολύ λιγότεροι μίλησαν για τα όσα εξιστορούν. Αρπαγές, ληστείες, ανομβρία, πλημμύρες, έλη, ελονοσία και άλλες θανατηφόρες ασθένειες, λοιμός, πανούκλα, φίδια και όρνεα, πείνα, δουλεία, τυραννία, εξαθλίωση, αφανισμός, ο απόλυτος εξευτελισμός της ανθρώπινης ζωής. Και επιζήσαμε. Όχι μόνοι, αλλά σαν υποτελείς και αποδεχόμενοι ελεημοσύνη, έχοντας όμως εργατικότητα, καπατσοσύνη, πίστη και πείσμα.

Υπάρχει, βέβαια, και η εποχή των βασιλείων της Κύπρου και  του βασιλιά Ευαγόρα της Σαλαμίνας όπου δημιουργήσαμε πολιτισμό αυτοδιοικούμενοι.

Τώρα, ο εξευτελισμός των θεσμών και των αξιών, η μικρότητα και η ανικανότητα, η παρακμή που αφαιρεί από τον κύπριο το δικαίωμα να ονειρεύεται. Απομένει να τοποθετήσουμε, μόνοι μας, το κερασάκι στην τούρτα που επιμελώς φτιάχνουμε τα τελευταία χρόνια.

Μην βλέπεις, μην ακούς, σκάσε και κολύμπα. Μια μέρα, ίσως κάπου να φτάσεις. Αν προλάβεις κι αν δεν σε πάρουν κάπου αλλού.

Στο δικό μου δρόμο, όπου μου αρέσει να περπατώ, δεν υπάρχουν όλα αυτά. Έχω αφαιρέσει όλους τους κακομούτσουνους και συναντώ μόνο ωραίους και ευχάριστους διαβάτες που με κάνουν να νοιώθω αισιόδοξα.

Εβίβα!



Friday 9 September 2011

Πρακτικά Υ. Συμβουλίου (*)


-         Γιώργο, πού εν η ατζέντα;
-         Εν δίπλα που τα χάπια σου, πρόεδρε, μες τον δίσκο.
-         Ήντα, ήπια τον καφέ χωρίς τα χάπια μου;
-         Μα ξέρω, πρόεδρε, εν εθώρουν.
-         Πάλε ετζοιμάσουν ρε Γιώρκο;
-         Μα εν τζαι φταίω, πρόεδρε, ενεκάτωσα τα χάπια της πίεσης με τζείνα του ύπνου.
-         Είπα σας ούλλους δαμέ πως δεν ανέχομαι πιέσεις, είμαι ανένδοτος ότι τζ αν πείτε.
-         Μα εν εμίλησεν κανένας, πρόεδρε.
-         Γιατί εν να αρκέψουν να μιλούν τζιόλας τωρά; Τούτον έλειψεν.
-         Είπες τους να σου πούν ότι ξέρουν.
-         Τζαι ξέρει κανένας τίποτε; Εγιώ που ‘μαι μάστρος τους τζ’ εν ηξέρω. Ρε Χαριλλή, πού είσαι;
-         Έφυεν τούτος πρόεδρε, θέλεις τον τζυνούρκον;
-         Όι, εν θέλω κανένα, αφού κανένας εν ηξέρει να μου πεί τίποτε.
-         Ν’ αρκέψω να γράφω, πρόεδρε;
-         Εν ηξέρω ήντα που να κάμεις εσύ, εγιώ ετέλειωσα τζαι πάω πάρα τζει.
-         Σσιύψε που ννα περνάς την πόρτα, πρόεδρε.


(*) Πρακτικά Υπνώττωντος  Συμβουλίου


Πρωινός καφές

-         Ρε Νικόλα, τον καφέ μου.
-         Μα, πρόεδρε, έφερα τον τζ’ είπιες τον.
-         Είπα σου, άμα τον φέρνεις να μου το λαλείς.
-         Μα αφού τον είπιες, πρόεδρε.
-         Τζαι πού θέλεις να το ξέρω ρε Γιαννή; Είπες μου το;
-         Νικόλας, πρόεδρε, όι Γιαννής.
-         Δηλαδή, είπιε τον καφέ μου ο Νικόλας;
-         Όι, πρόεδρε, λαλούν με εμένα Νικόλα, όι Γιαννή.
-         Τζαι τι με κόφτει πως σε λαλούν; Εγιώ εν τον καφέ μου που θέλω.
-         Να σου κάμω άλλον πρόεδρε, δκυό λεπτά.
-         Πασσιά, όι λεπτά. Να βάλεις φετζάνι με πασσιά σιείλει.
-         Τα φετζάνια μας εν του λαϊκού, πρόεδρε, κάμνουσιν;
-         Τα λαικά μόνο ζημιάν κάμνουσι, λάωσε ποτζεί, λάωσε ποδά, εν έμεινεν λάιν να ‘ψουμεν καντήλι.
-         Ε, κάμε νάκκον κράτει, πρόεδρε, άηκε τζαι τίποτις για λλόου μας.
-         Ήντα που ‘μεινε ν’ αήκουμεν, ρε Γιαννή, άφηκεν μας τίποτε ο πίσκοπος; Εσήκωσεν τζαι τα καντήλια.
-         Νικόλας, πρόεδρε, όι Γιαννής.
-         Τζ’ ο Νικόλας, γιατί τζείνος εν καλλύτερος;
-         Όι, πρόεδρε, εγιώ είμαι ο Νικόλας.
-         Ναι, ε ννα μου γελάσεις πάλε πως είπιεν το καφέ μου ο Νικόλας.
-         Πρόεδρε, πάω να φέρω τα φυστούτζια  που σ’ αρέσκουν.
-         Πήαιννε, τζαι φέρμου τζαι τον καφέ μου σαν έρκεσε. Πέρκει έβρεις τον δρόμο τούντη στράτα.
-         Πρόεδρε, σφύρα τζ’ έρκουμε.



Tuesday 6 September 2011

Κατάντια.

Εδώ που φτάσαμε, για να επιβιώσουμε, πρέπει να μπούμε σε χειμερία νάρκη. Μακρόχρονη και αδιάλειπτη.  Και μόλις πάει να ανοίξει το βλέφαρο, να κατεβάζουμε μερικά βάλλιουμ για να ξαναπηγαίνουμε  στις αγκάλες του Μορφέα. Με τα όνειρα να ζούμε, σε κόσμους μαγικούς, με μυθικά πρόσωπα και άλλα όντα. Οι ξύπνιοι, ας λένε ότι θέλουν. Εμείς, μόκο! Τι, άλλωστε, να πει κανείς και ποιός ν’ ακούσει; Ότι πεις, υπόκειται σε ερμηνεία κατά το δοκούν. Σκάσε ρεεεεεεε!

Το τζαίρατον του το ζαβρί τζαι το βερνικωμένο.

Τα τζαίρατα στην πόρτα του κάμνουν περικοκλάδες.

Αχ, ρε Βρούτοι, πως τον καταντήσατε.

Η μεγάλη μας ΚΑΤΑΝΤΙΑ!

Ωιμέ!

Monday 5 September 2011

Σοβαρή δήλωση

Απομονώνω την ακόλουθη φράση από την πρωινή δήλωση του προέδρου ενώπιον της διερευνητικής επιτροπής για την έκρηξη και σας αφήνω να σκεφτείτε:-



«Εάν όμως γινόμουν γνώστης του κινδύνου από τους αρμόδιους για τη φύλαξη του φορτίου, ειδικά μετά το περιστατικό της 4ης Ιουλίου, όταν διαπιστώθηκε η ύπαρξη του προβλήματος, σας διαβεβαιώ ότι θα λαμβάνονταν όλα τα απαραίτητα μέτρα.»



Αναγνωρίζω ότι απομονώνοντας μια φράση, είναι δυνατόν να αλλοιωθούν τα όσα ήθελε να πει ο πρόεδρος, γι’ αυτό σας καλώ να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της δήλωσης, αν θέλετε και έχετε τον χρόνο. Θα την βρείτε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.



Επιμύθιο: Ο Σώζων Εαυτόν, Σωθείτω!

Friday 2 September 2011

Ζήτω!


Ξεφυλλίζοντας μια μέρα τα όνειρά μου, ανέσυρα από το χρονοντούλαπο της μνήμης κάποιες ωραίες στιγμές. Μετά, πρόσθεσα σ’ αυτές ακόμα λίγες από κάποια καλοκαιρινά μου όνειρα κι έφτιαξα μια συνταγή για χαλάρωση και ηρεμία. Έτσι, δεν έχω τίποτα να πω για προβλήματα που τυχόν ταλανίζουν την καθημερινότητα. Κολυμπώ σε καθαρά, γαλανά νερά και ποδηλατώ σε κάμπους όμορφους γεμάτους χρώματα και μυρωδιές. Όχι, δεν είμαι σε διακοπές, μόνο ζω ήρεμα την ζωή μου.