Αμετροέπεια

Κρύος ιδρώτας με ζώνει. Να φταίει άραγε ο νοτιοανατολικός αέρας που φέρνει ζέστη και σκόνη από τις ερήμους της Αφρικής, η υγρασία της θάλασσας ή μήπως το κρασί που απόλαυσα στο γεύμα; Ο φίλος μου ο Γιάννης λέει να σκεφτούμε να μετακομίσουμε στα βουνά. Έλα, όμως, που προτιμούμε την θάλασσα. Εγώ λέω να πάμε σε κανένα νησί. Ερημικό, να μην βλέπουμε και να μην μας βλέπει κανείς. Και να μην ακούμε κανένα. Μόνο μουσική, μελωδική, έντεχνη ή ακόμα και άτεχνη, τζαζ ή ρόκ, Pink Floyd ή Tom Jones, Βοσκόπουλο ή Σαββίνα Γιαννάτου.  Έχω μπουχτίσει από τραπεζικούς και χρηματοοικονομικούς όρους, θεωρίες, κανονισμούς, οργανισμούς με πολλαπλούς οργασμούς, επιτροπές, προτροπές, πραγματείες, ληστείες, μέτρα μετρημένα και άμετρα, αστάθμητα σταθμά και ανήθικα καθήκια. Λέω να πάω ψάρεμα.