ΧΥΤΥ – ΧΥΤΑ, όπως λέμε Ob-la-di, ob-la-da (life goes on brah…).

Δεν είναι η οικονομική κρίση που μου αφαιρεί την διάθεση να ασχοληθώ με τα καθημερινά. Είναι η ηθική κρίση, αυτή των θεσμών και των αξιών. Πολύ κοινότυπο, θα μου πείτε. Ναι είναι, πλην όμως έτσι είναι. Α! και μία άλλη κρίση, η δημοσιογραφική. Κάποτε διάβαζα εφημερίδες και περιοδικά για μόρφωση. Τώρα ούτε που τολμώ να πάρω εφημερίδα στα χέρια. Λερώνει! Κάποιους τίτλους βλέπω στο διαδίκτυο και αυτούς πολύ προσεκτικά μπας και μου ανεβεί η πίεση. Όσο περνούν οι μέρες και τα χρόνια, τόσο μου αρέσει πιο πολύ αυτός ο ιδιότυπος Boris Vian. Σας ξαναθυμίζω το ωραίο του αντιπολεμικό τραγούδι Le déserteur Και φυσικά την αναζωογόνον προτροπή του να φτιάξετε τον δικό σας δρόμο, την δική σας γειτονιά απ’ όπου να αφαιρέσετε όλους τους κακομούτσουνους.