Είναι Τρελός!

Όταν ένας υψηλόβαθμος έλληνας στρατιωτικός μου είπε επί λέξει, τον απρίλιο του 1974 «εγώ παιδί μου, είμαι τρελός με δίπλωμα» και μου έδειξε το δίπλωμά του για επιβεβαίωση, όχι μόνο τον πίστεψα αλλά περίμενα ότι κάποια μέρα θα κάνει μεγάλο κακό. Και το έκανε, μερικούς μήνες αργότερα, όμως οι λεπτομέρειες δεν είναι του παρόντος.

Τώρα μας λένε όλοι ότι ο gaddafi είναι τρελός, με ή χωρίς δίπλωμα δεν έχει σημασία.  Το ακούσαμε από στενούς του συνεργάτες, από μέλη της οικογένειας του, από γιατρούς και άλλους επιστήμονες που ήλθαν σε επαφή μαζί του πρόσφατα, από τον πρώην άγγλο  πρωθυπουργό tony blair που του μίλησε πριν μερικές ώρες και γενικά είναι γνωστό σε όλους ότι ο εν λόγω κύριος είναι ψυχοπαθής. Ένας ψυχοπαθείς στρατιωτικός είναι ακόμα πιο επικίνδυνος. Τι θα πρέπει να περιμένουμε; Φοβάμαι να το σκεφθώ. Γνωρίζοντας τα μέσα που ακόμα διαθέτει.

Ελπίζω ότι κάποιος νούσιμος του στενού του περιβάλλοντος θα πάρει την πρωτοβουλία να τον εξουδετερώσει με κάποιον τρόπο γιατί, φοβάμαι πως είναι ικανός, προτού φύγει, να κάνει πολύ μεγάλο κρότο.

Σταματείστε το Μακελειό

Αν αληθεύουν οι πληροφορίες που λαμβάνουμε από την δυτική κυρίως Λιβύη, ο ανατραπείς δικτάτορας καντάφι που ακόμα δεν είναι (ούτε και θα είναι ποτέ σε θέση) να δεχθεί την μοίρα που αναμένει κάθε δικτάτορα - τύραννο, με το κύκνειο άσμα του  συντελεί μια γενοκτονία. Και μάλιστα του δικού του Λαού. Είναι καιρός να αναληφθεί επιχείρηση από την διεθνή κοινότητα για την βίαιη απομάκρυνση του για να σταματήσει το μακελειό. Με κάθε κίνδυνο που συνεπάγεται μια τέτοια κίνηση.

Φεύγει με κρότο;

Είπε, τον καιρό της παντοδυναμίας του, ο joseph goebbels, ο περιβόητος υπουργός προπαγάνδας του χίτλερ:

«Εάν φτάσει ποτέ η μέρα που θα πρέπει να φύγουμε, εάν κάποια μέρα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε την σκηνή της ιστορίας, θα κλείσουμε πίσω μας την πόρτα κάνοντας τόσο κρότο που θα σειστή το σύμπαν και η ανθρωπότης  θα οπισθοχωρεί κατακεραυνωμένη.»

Να πάρουμε την Αμμόχωστο;

Κυκλοφορεί στο διαδύκτιο και ειδικότερα στο facebook, δείτε «ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ» η ιδέα ότι πρέπει οι Αμμοχωστιανοί να μαζευτούν, να διαδηλώσουν, να ενεργήσουν με κάθε τρόπο ώστε να πάρουμε την Αμμόχωστο πίσω. Όπως γίνεται αυτές τις μέρες σε γειτονικές αραβικές χώρες.

Θέλω να πω:-

-         Ναι, θέλω να πάω κι εγώ και όλοι οι Αμμοχωστιανοί μαζί, πίσω στην Αμμόχωστο.

-         Ναι, θέλω να πάω όσο γίνεται πιο γρήγορα

-         Ναι, θα βοηθήσω κι εγώ όσο μπορώ για να πάμε όλοι πίσω στη Αμμόχωστο.

-         Ναι, θέλω να ξανακολυμπήσω ελεύθερα και ελεύθερος στο Αλάσια.

Όμως:-

-         Όταν πετύχουμε και πάρουμε την Αμμόχωστο πίσω, πως θα ενεργήσουμε; Τι θα κάνουμε την πόλη αν αυτή δεν δοθεί με επίσημη συμφωνία και με την τεχνική και οικονομική βοήθεια από την διεθνή κοινότητα (συμβούλιο δωρητών) που απαιτείται για την ανοικοδόμησή της;

-         Τι θα κάνουμε αν κάτω από πίεση πραγματικά πουν οι κατακτητές, πάρτε την κι αφήστε μας ήσυχους. Θα είναι αυτή η λύση του κυπριακού προβλήματος; Τι θα γίνει με τα άλλα κατεχόμενα μέρη; Τι θα γίνει με την Καρπασία, Μόρφου, Κερύνεια; Θα βρίσκονται απλά σ’ ένα γειτονικό αυτόνομο και αναγνωρισμένο πια από την διεθνή κοινότητα κράτος;

-         Πώς θα ανοικοδομηθεί και επιβιώσει η πόλη χωρίς οικονομικούς πόρους (λιμάνι, βιομηχανία, τουρισμός); Με τα λεφτά της κυπριακής δημοκρατίας μήπως;

Τώρα θα μου πείτε: Και πως περιμένεις ότι θα επιστρέψεις ελεύθερα στην Αμμόχωστο; Αν δεν ενεργήσεις; Περιμένοντας την εξέλιξη των συνομιλιών και ελπίζοντας πως σ’ ένα δεύτερο δημοψήφισμα οι ελληνοκύπριοι θα αποδεχθούν το προτεινόμενο σχέδιο λύσης; Ποιος έχει κατάλληλα κατατοπίσει και προετοιμάσει τους κατοίκους των μη κατεχομένων περιοχών, και όχι μόνο, για να δεχθούν να συζήσουν σ’ ένα κοινό, ομοσπονδιακό κράτος μαζί με τους τουρκοκύπριους;

Τελικά, ίσως η πιο πάνω κίνηση να είναι μια λύση. Δεν ξέρω, σκέφτομαι.

Το δείπνο

Ύστερα περάσαμε στην τραπεζαρία για το δείπνο. Το τραπέζι ήταν λιτά στρωμένο αλλά δεν του έλειπε κάτι. Μια νεαρή που δεν είπε τίποτα σερβίρισε το ορεκτικό που ήταν φιλετάκια παστού ψαριού με φρέσκια σαλάτα από μικρά φύλλα ρόκας και σπανακιού γαρνιρισμένα με σπόρους από κόκκινο ρόδι και σουσάμι. Ο οικοδεσπότης γέμισε όλα τα ποτήρια με λευκό ξηρό κρασί που θύμιζε άνθη από εσπεριδοειδή και που όταν το έβαζες στο στόμα σου ερχόταν μια μαλακή γεύση σαν από φρέσκο βούτυρο. Έπειτα φέρανε δυο πήλινα ταψιά που το καθένα είχε από ένα μεγάλο ψάρι ανοιγμένο στη μέση απ’ όπου είχαν αφαιρεθεί όλα το κόκαλα. Γύρω-γύρω από το ψάρι υπήρχαν δέσμες από μικροσκοπικά άγρια σέσκουλα που είχαν ψηθεί στον ατμό και ήταν περιχυμένα με λάδι κτυπημένο μαζί με φρέσκο χυμό από νεράντζια και χοντρό θαλασσινό αλάτι. Μας σερβίρισαν και άλλο κρασί, σε άλλα ποτήρια, που έμοιαζε με το προηγούμενο μόνο που αυτό είχε μια μυρουδιά από καβουρδισμένα αμύγδαλα και βανίλια. Αφού φάγαμε, περάσαμε στον κήπο για γλυκό και καφέ.

Σύννεφα στο μυαλό

Ούλλον το Κύπρις δκιά γυρόν, όπως το καπνιστήρι,

γυρεύκει την στραβάραν του,

ξαμώνει την πελλάρα του,

τζαι τάσσει φούρνους εις τους λαάς, τζεί που το σημηντίρι.

Τα δικοτυλήδονα

Καινούργιος αέρας στην αίγυπτο, αέρας ανήσυχης ελευθερίας, σαν το χαμσίνι,  ζεστός, ξηρός, γεμάτος σκόνη από την έρημο της σαχάρας, αλλά και από λόγια πολιτικών, ντόπιων και ξένων. Δρυός πεσούσης...

Δίπλα, οι ιουδαίοι σκεφτικοί, αενάως κινούμενοι εν κρυπτώ φροντίζοντας να μην χαλαρώσουν τα παλαμάρια που δένουν σύμφωνα και φωνήεντα.

Αέρας και στην κύπρο, νοτιοδυτικός, νοτιοανατολικός, φρέσκος ή κουπανιστός. Με αέρια φυσικά ή φυτικά, ελεύθερα ή δεσμευμένα, από τα έγκατα της γης ή της θάλασσας, από κοιλότητες άνθρακα ή από κοιλιές πολιτικών μέσα ή έξω από την βουλή. Χρειαζόμαστε πλατφόρμες για εξόρυξη εκτός κι αν αρκεστούμε στο φυτικό αέριο που παράγεται ανέξοδα μετά από κατανάλωση δικοτυλήδονων ψυχανθών.