Μετά από πολύχρονες και
σκληρές προσπάθειες, καταφέραμε να ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην
Ευρωζώνη, στους Ομίλους του Champions League καθώς και στην λίστα προορισμού των Κινέζων τουριστών.
Τώρα καταφέραμε, με προνομιακά
μνημόνια και ανέξοδα κουρέματα, να ενταχθούμε και στον Μηχανισμό Στήριξης της
Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και στην λίστα επαιτών
του Διεθνούς Νομισματικού
Ταμείου. Ατυχώς, στο τιμόνι του ΔΝΤ δεν βρίσκεται πλέον ο δυναμικός κ. Ντομινίκ
Στρος Καν που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να πηδήξουμε κάποια μικρά που πιθανό
να βρούμε στο δρόμο μας. Με την μαντάμ Λαγκάρτ δεν τα βάζει κανείς, εκτός και
αν δύναται να κολυμπά ρυθμικά και με μέτρο αλλά εμείς, τον μόνο ρυθμό που
ξέρουμε είναι αυτόν με τον οποίον χορεύεται ο χορός του Ζαλόγγου.
Ο Πρόεδρος, αγκομαχώντας και
ασθμαίνοντας, έτεινε και επισήμως πλέον χείραν επαιτείας προς όλους τους γνωστούς
οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες της διεθνούς κοινότητας αλλά και της πιο
δικής μας κοινότητας, της Ευρωπαϊκής. Και, αν με ερωτάτε, καλά κάνει. Αυτό
έπρεπε να είχαμε κάνε προ πολλού, αντί να λέμε μαγαλοφώνως ότι «λεφτά έχουμε».
Αυτό που αναμφισβήτητα έχουμε, είναι φοβάμαι, πλήθος απατεώνων και ηλιθίων που τους
ανέχονται.
Ουφ, ζέστη!
No comments:
Post a Comment