Καλόν Νέον Έτος

Καλόν Νέον Έτος. Έφυγαν και οι καλικάντζαροι, θα πρέπει κι εμείς να μαζευόμαστε πίσω στα κάτεργά μας σιγά-σιγά. Με ή χωρίς κρίση – οικονομική ή ηθική – η κραιπάλη κτύπησε και πάλιν ρέστα. Όπως γίνεται πάντα, χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις. Καταστενοχωρηθήκαμε και λυπηθήκαμε αφάνταστα - όσοι έχουμε την δουλειά μας - τους άνεργους συμπατριώτες μας, δώσαμε στον Ερυθρό Σταυρό και αλλού από το υστέρημα μας,  αυτό να λέγεται,  επικροτήσαμε και χειροκροτήσαμε όλους όσοι βοηθούν στα κοινοτικά παντοπωλεία, στα γεύματα και τα ροφήματα των απόρων μαθητών και είπαμε πως αν μπορούσαμε θα κάναμε κάτι και εμείς οι ίδιοι. Πλην όμως, το πνεύμα πρόθυμον, αλλά λίγο ο καναπές, λίγο το ότι κι εμείς πτωχοί είμεθα,  λίγο ότι άλλοι θα πρέπει να κάνουν περισσότερα, δεν κάναμε τίποτα σπουδαίον. Συμπονούμε, όμως, συμπάσχουμε αμέριστα.

Και τώρα πίσω στην επιτέλεση των σημαντικών για την υφήλιο σκληρών καθηκόντων μας, που βεβαίως, μόνον εμείς γνωρίζουμε πόσο σημαντικά και απαραίτητα είναι για τον τόπο μας, για την Ευρώπη, για όλο τον κόσμο (ρε γαμώτο!). Μα όλα σε μας πέφτουνε; Γιατί δεν δουλεύουν λιγάκι και οι άλλοι, οι ακαμάτηδες, ανίκανοι τεμπελχανάδες που περιμένουν από εμάς να τους ξελασπώσουμε με τις καταθέσεις μας, τα δάνειά μας, τις μίζες και τα μπόνους που θα δώσουμε και την σκληρή μας δουλειά, πάνω απ’ όλα. Δεν είναι εύκολο να είσαι ο ομφαλός της γης, θέλει δουλειά πολλή. Από τα πρώτα της χρόνια, η ανθρωπότητα, πάνω μας στηριζότανε. Για την επιβίωσή της, ακόμα και για την διασκέδαση της αφού είμαστε «οι πρώτοι οίνον ποιούντες». Να, τώρα δα μάθαμε ότι ακόμα και ο Νίξον εξ αιτίας μας παραιτήθηκε αφού χρειάστηκε να σκαρφιστούν ολόκληρο Watergate για να δικαιολογήσουν τέτοια πράξη.

Ας είναι, αυτή είναι η μοίρα μας.